Bad DREAM

22-03-17


ฝันร้าย ...


ความฝัน เกิดจากอะไร ???
นั่นสินะ !


บางที อาจเกิดจากจิตใต้สำนึกของเราเอง
หากเราคิดวนเวียนอยู่กับเรื่องใดมาก ๆ
มักจะพบว่า ตัวเองจะเก็บเรื่องเหล่านั้นไปฝันเป็นตุเป็นตะ

แต่ก็มีหลายต่อหลายครั้ง
ที่... เราไม่ได้คิดถึงเรื่องเหล่านั้นเลยก่อนนอน
แต่ กลับฝันถึง

   รูปจาก Google


เราอยู่กับ "ฝันร้าย" มา 2 เดือนกว่า ๆ แล้ว


ตลอดระยะเวลา 2 เดือนกว่า ๆ ที่ผ่านมา
เป็นเรื่องปกติมาก ที่จะพบว่า
ตนเองตื่นมาพร้อมกับคราบน้ำตาเต็มสองแก้ม


เรามักฝันร้ายตอนช่วงก่อนตื่นนอน
และมักจะเก็บอารมณ์ในความฝัน
มาแสดงออกในชีวิตจริงเสมอ***


.....


ต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน
กว่าจะผ่านเรื่องราวเหล่านี้ไปได้


ถึงแม้ว่าในตอนนี้
ความรู้สึกและความคิด จะเบาบางลงไปบ้างแล้ว
แต่ เมื่อไหร่ก็ตาม ที่ฉุกคิดเรื่องนี้ขึ้นมา
เรามักจะมีอาการแสดงออกทางร่างกายเสมอ

เช่น
หัวใจเต้นเร็ว หายใจไม่สะดวก
พาลไปถึงทำให้ใจคอไม่ดี และอารมณ์หงุดหงิด
ใครทำอะไรก็ไม่ถูกใจไปเสียหมด


.....


บางที เราก็นึกสงสัย...
ในความคิดและความรู้สึกของตัวเองเหมือนกันนะ
ว่า ทำไมถึงไม่ยอมหยุดคิด ทำไมถึงไม่เลิกรู้สึก


คนบางคน
สามารถผ่านเหตุการณ์แบบเราไปได้อย่างง่ายดาย
แต่ ทำไม สำหรับเรา ดูมันช่างยากเย็นเสียเหลือเกิน


เราได้แต่หวังว่า "เวลา" จะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น


.....


ก่อนหน้านี้
เราฝันร้ายทุกวัน ร้องไห้ทุกเช้า


แต่.. ในตอนนี้
สัปดาห์นึง เราจะฝันร้ายประมาณ 2-3 ครั้ง
ซึ่งถือเป็นสัญญาณที่ดี ว่า
ความรู้สึกและความคิดของเรา
กำลังจะกลับสู่สภาวะปกติ :)


หวังว่า ต่อไป คงจะฝันน้อยลง ๆ
จนกระทั่งไม่ฝัน และลืมไปเลยว่า
เคยมีเรื่องราวต่าง ๆ เหล่านี้ เกิดขึ้นกับชีวิตของเรา


.....


คน ๆ หนึ่ง ...
ต้องเจอเรื่องราวที่หนักขนาดไหน
ถึงทำให้ จิตใจและความรู้สึก เป็นได้มากถึงเพียงนี้


ฝันร้ายทุกคืน ซ้ำ ๆ ๆ ๆ ด้วยเรื่องเดิม ๆ


และไม่ใช่เพียงแค่ความฝันที่มันร้ายกาจ
ความรู้สึกชั่ววูบในวินาทีหนึ่ง
ก็เกือบทำให้เราทำร้ายตัวเองเหมือนกัน


.....

เมืองจิ๋วจิ๋ว Stanley MiniVenture

19-03-17


ตั้งแต่มีคนรีวิว เจ้าเมืองจิ๋วในพันทิป
มีเพื่อนหลายคนส่งข้อความมาหาเรา
บอกให้เรา ไปสิ ๆ ๆ ๆ


เราอ่านรีวิวแล้ว อื้อหือ.... ไปสิ ๆ ๆ ๆ อิอิอิ


ผ่านมาเดือนกว่า ๆ หลังจากอ่านรีวิว
วันนี้ เพิ่งมีโอกาศไปเยี่ยมเยียน


Stanley MiniVenture
อยู่ชั้น 5 (รึเปล่า ไม่แน่ใจ) ที่ Gateway เอกมัย


ไป ๆ ๆ เข้าไปดูกัน


พอเข้ามาข้างใน อื้อหือ..... สวรรค์ของเราเลยอ่ะ


ทุกอย่าง กระจิ๊ดริ๊ดไปหมด ชอบมากกกก...
เห็นแล้วพูดกับไมค์ว่า เราอยู่ได้เป็นวันเลยนะเนี่ย
ถ่ายรูปเพลินมากกกกกกก....

เราแอบเห็นที่โบสถ์กำลังจัดงานแต่งงานด้วย ^^
น่ารักมาก ๆ ...

มีสวนสนุกด้วย

เหมืองแร่

ฟาร์ม

มีหมูอู๊ด ๆ กำลังให้นมลูกด้วย ^^

เมืองที่เราชอบที่สุดคือ เมืองที่หิมะตก
เราว่า มันน่ารักมาก ๆ เลยอ่า ^^

มีเพนกวิ้นที่ขั้วโลกด้วย

ถ่ายรูปเพลินมาก ๆ
หันไปเห็นไมค์เริ่มง่วง เราก็เลย พอแล้วดีกว่า
แต่พูดจริง ๆ นะ ยังอยากถ่ายรูปอีกเยอะเลย แหะ ๆ ^^"


รวม ๆ แล้ว ประทับใจสำหรับเจ้าเมืองจิ๋วมาก ๆ
อยากไปถ่ายรูปอีก :)


สำหรับค่าเข้าชม
คนละ 450 บาท

เป็นอีก 1  สถานที่ ที่พอเข้าไปในโลกของเค้าแล้ว
ทำให้ลืมโลกภายนอกได้เลย ^^


.....

วันอาทิตย์ที่มีแต่รอยยิ้ม ^^

05-03-17


วันอาทิตย์ กับ ไมค์
เย่ ๆ ๆ ๆ ... ไม่ได้รู้สึกชอบวันอาทิตย์มานานเป็นเดือนแล้ว


.....


วันนี้ต้องไปหาหมอ
เราไอตั้งแต่เดือนตุลาปีที่แล้ว จนถึงวันนี้ ยังไม่หายไอซักที
x-ray ปอดแล้ว ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ
ตอนแรกหาหมอที่หัวเฉียว กินยาก็ไม่หาย
เลยย้ายหมอ ไปหาที่โรงพยาบาลหูคอจมูกแทน

อาการก็ดีขึ้นนะ ตอนนี้ก็เกือบจะหาย 100% แล้วแหละ

แต่หมอจะให้ยามากินที่บ้านแค่ 1 สัปดาห์
ถ้ายาหมดแล้วยังไม่หาย ก็ไปหาหมออีก
ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 แล้ว สำหรับหมอคนนี้
คาดว่า สัปดาห์นี้ น่าจะหายแล้วนะ ^^

รวม ๆ แล้ว
เราเสียเงินค่ารักษาอาหารไอไปเกือบ ๆ หมื่นแล้วเหมือนกันนะเนี่ย


.....


หาหมอเสร็จ ก็ไปเยี่ยมอาจารย์รุ่งที่บ้าน
อาจารย์รุ่งคือคนที่เขียนแบบบ้านให้เรา
เค้าเส้นเลือดในสมองแตก

ออกจากบ้านอาจารย์รุ่งตอน 5 โมงเย็นนิด ๆ
ไมค์ขับรถพาไปหม่ำ ๆ ขนมร้านใหม่ ที่ยังไม่เคยไป

ระหว่างทาง เราเลยถ่ายรูปเล่นกับไมค์นิดหน่อย ^^

2-3 วันมานี้ จิตใจและความรู้สึกของเรา
เริ่มกลับสู่สภาวะปกติแล้ว

เริ่มอยากถ่ายรูปเล่น อยากไปนู่นไปนี่
และฟังเพลงภาษาไทยได้แล้ว
ดูหนัง ดูละคร ก็เริ่มมีความสนุก

มีรอยยิ้มบนใบหน้า และเป็นรอยยิ้มที่มาจากความรู้สึก
ไม่ได้มาจากการเสแสร้งเหมือนเมื่อเดือนที่ผ่านมา :)

เราสังเกตุรูปถ่ายของตัวเอง ไม่ใช่แค่เราสิ ไมค์ก็ยังสังเกตุเห็น
คือ ในช่วงที่เราไม่มีความสุข ต่อให้เราทำหน้าตาสดชื่น
ยิ้มแย้มแจ่มใสยังไง แววตาและสีหน้า ก็ยังคงมีความทุกข์ให้เห็นอยู่ดี
แปลกดีเนอะคนเรา ต่อให้ปากไม่พูด แต่แววตา ปิดไม่ได้จริง ๆ

ร้านขนมที่ไมค์พาไปชิมวันนี้ อยู่ซอยฉิมพลี
ชื่อร้าน Little Hideout


ร้านน่ารักมากกกกก......
แต่ว่า เราไม่ได้ถ่ายรูปบรรยากาศภายในร้านมาเลย แหะ ๆ
อย่างที่บอก อารมณ์และจิตใจของเรา เพิ่งกลับสู่สภาวะปกติ
มันก็เลยยังกรึ่ม ๆ ยังไม่ 100% เท่าไหร่
คงอีกไม่นาน :)
เลยให้ไมค์ถ่ายรูปให้นิดหน่อย


เราเลือกนั่งโต๊ะด้านนอก เพราะ บรรยากาศดี

วันนี้ เราสั่งขนมมาชิม 2 เมนู

เมนูแรกก็คือ Panda Cotta

หมีแพนด้า ราดซอสสตรอเบอรี่ รายล้อมไปด้วยกีวี่และสตรอเบอรี่

และมีท๊อปปิ้งสตรอเบอรี่ให้มาอีกต่างหากด้วย
เราสองคนกับไมค์ก็เลยไม่พลาด ต้องราดด... ให้เละ อิอิ

แผล่บ ๆ ๆ

รสชาดก็ใช้ได้นะ ไม่ได้อร่อยมาก แต่ก็ไม่ได้ขี้เหล่ รวม ๆ ถือว่า โอเค ^^


ส่วนอีกเมนูก็คือ Classic Scone
ตั้งแต่เรากิน Scone ครั้งที่แล้ว เรากลายเป็นคนชอบ Scone ไปเลย
วันนี้มาเจอร้านนี้มี Scone ก็เลยไม่พลาด ที่จะต้องลองชิม

Scone 1 ชิ้น + วิปครีม และ ซอสสตรอเบอรี่

ตอนพนักงานยกมาเสิร์ฟ กลิ่นหอมลอยมาเตะจมูกเราเลย
หอมมาก ๆ จนต้องเอามือไปบิขนม
แล้วยกขึ้นมาดม อื้อหือ... หอมมมม....

ร้านนี้น่ารักนะ มีวิธีทาน Scone ให้ด้วย

ไมค์ไม่รอช้า รีบปฏิบัติการ "เละ" ทันที


เริ่มจาก ใส่ซอสสตรอเบอรี่ก่อน ทาให้ทั่ว ๆ

ระหว่างที่ไมค์กำลังละเลง
หม่าม๊าก็โทรมาหาไมค์ ไมค์ก็เลย คุยไป ป้ายไป
เรานึกในใจ เอาหล่ะ เตรียมตัว เละ (ห้าห้าห้า)


ป้ายสตรอเบอรี่ชั้นแรกเสร็จ
ตามด้วยวิปครีม

และ ซอสสตรอเบอรี่อีกครั้ง

และ หน้าตาสุดท้าย หลังจากปฏิบัติการเสร็จ ก่อนหม่ำ ๆ


แท๊...แด........

เละ อย่างไม่มีที่ติ (ห้าห้าห้า....)

มาพูดถึงรสชาด...

ความหอมของ Scone สัมผัสได้แต่จมูกเท่านั้น
พอกินเข้าปากแล้ว กลับไม่ได้กลิ่นเลย
รสชาดไม่ประทับใจเรากับไมค์เท่าไหร่


แต่ก็ กินจนหมด

มาให้คะแนนกัน


Panda Cotta ราคา 195 บาท
รสชาดใช้ได้ แต่ไม่ได้อร่อยจนประทับใจ
เราให้ 8/10 คะแนน เพราะ หน้าตาน่ารัก (>.<  )"

Classic Scone ราคาไม่ชัวร์ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะ 140 บาท นะ (รึป่าว ??)
กลิ่นหอมเตะจมูก
แต่พอหม่ำเข้าปากแล้ว แอบผิดหวังนิด ๆ
ที่ไม่ได้หอมในปาก ให้ 6/10 คะแนนพอ

.....


หม่ำขนมเสร็จ ก็รีบขับรถกลับ
เพราะมีนัดกินมื้อเย็นกับป๊าม๊าต่อ


หมดวันอย่างอารมณ์ดี :)


หวังว่า จากนี้ไป เราจะมีแต่รอยยิ้มทุกวัน
เหมือนที่ผ่านมา...


.....


Happy Sunday ka... :)


.....