วันจันทร์ที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2564

พาเด็กเด็กไปกิน Sizzler

 23 / 03 / 21


วันนี้พาเด็กเด็กไปกินมื้อเย็นนอกบ้านอีกแล้ว ^^

ครั้งก่อนที่พาไปกิน Sizzler เราให้กินสปาเกตตี้กับสเต๊กไก่ย่าง

วันนี้เราตั้งใจจะให้ลองกินสปาเกตตี้กับซุปทูน่า ดูซิ ว่าจะกินกันรึเปล่า 



ปรากฎว่า เกินความคาดหมาย ทั้งสองคนชอบกินมาก ป้อนให้ช้า มีโวยวาย เร่งให้ป้อนเร็ว ๆ ด้วย

ลูกเราอ่ะ ไม่ค่อยชอบกินข้าวนะ ถ้าเป็นพวกเมนูเส้น จะปลื้มกันมาก เกี๊ยวก็ชอบ

ขนมปัง แพนเค้ก สปาเกตตี้ มักกะโรนี พวกนี้ ชอบกินหมดเลย



ต่างจากเรากับไมค์ ที่ไม่ค่อยชอบพวกนี้ซักเท่าไหร่ ชอบกินข้าวมากกว่า




เฮียวิณณ์ ผู้ซึ่งกินยากแสนยาก แต่ถ้ามื้อไหนได้ออกมากินข้าวนอกบ้าน

เฮียจะกินได้ปกติเลย เรียกว่า กินได้ในปริมาณที่แม่อย่างเราพอใจเลยแหละ




สำหรับน้องติณณ์ คนนี้เราไม่ค่อยห่วงซักเท่าไหร่

เพราะ เค้าค่อนข้างกินง่าย ป้อนอะไรให้ ก็อ้าปากกินตลอด 




ถ้าป้อนให้คำแรก แล้วเค้าชอบ คำต่อ ๆ ไปไม่ต้องเรียกเลย จะรอกินเลยแหละ

ถ้าคำแรกไม่ปลื้ม ก็จะไม่ค่อยอยากกินคำต่อ ๆ ไป แต่ถ้าเราป้อน เค้าก็จะฝืน ๆ กินให้ตามมารยาท :D




การพาลูกไปกินข้าวนอกบ้าน จึงทำให้เรา happy มาก

เพราะ เค้าจะยอมกินเยอะกว่าตอนอยู่ที่บ้าน




นี่ถ้าไม่มี Covid เราคงพาลูกออกจากบ้านทุกวันแน่นอน




เพราะเค้าสองคนก็ชอบไปเที่ยวมาก ๆ พอเราบอกให้เปลี่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยวป๊าจะพาไปข้างนอก

สองคนจะรีบให้เปลี่ยนชุดเลย แล้วก็คึกคักกันมาก

ยิ่งตอนจะใส่รองเท้าให้ วินาทีนั้น สั่งอะไร ทำตามหมด เพราะกลัวไม่ได้ไป ^^


.........


รักนะ แฝดน้อยของหม่าม๊า ^^

Happy Tuesday ka ... :)


..........






วันจันทร์ที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2564

การพาลูกไปกินข้าวนอกบ้านไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป

 14 / 03 / 21

เดี๋ยวนี้เวลาไปกินข้าวนอกบ้าน ลูกลูก Happy กันมาก

ทุกอย่างเริ่มง่ายขึ้น กว่าเมื่อก่อน มากกกก...

เด็กเด็กสามารถนั่งอยู่บนเก้าอี้ของตัวเองในร้านอาหารได้นาน

















เราลองจับเวลาดู ครั้งล่าสุด นั่งได้จนเรากับไมค์กินอิ่มเลย ประมาณ 40 นาที

นั่งโดยไม่งอแง ไม่ร้องขอลุกจากเก้าอี้ ถือเป็นสัญญาณที่ดี

เพราะ หากยังทำได้แบบนี้ทุกครั้ง เราจะไปกิน AKA แล้ว

คิดถึง AKA มว๊ากกกกกกก....... 😆

อย่างที่รู้ ๆ กันว่า การไปนั่งกินปิ้งย่าง อย่างน้อยต้องใช้เวลา 1 ชม.

ถ้าลูกให้ความร่วมมือดีแบบนี้ทุกครั้ง แม่ก็จะได้พาไปนั่งกินปิ้งย่างแล้ว 😋


วันนี้เราตั้งใจจะไปซื้อของที่กรูเม่ กินไอติม และกินข้าว

ช่วงที่นั่งโต๊ะอาหาร ไม่ค่อยมีปัญหา คึกคักสนุกสนานกันไปตามเรื่องตามราว


























เห็นช้อน เห็นแก้ว ก็จะหยิบจะจับ มาทำท่ากินข้าว ป้อนตัวเอง













































ในความรู้สึกของเรา มีลูก ก็เหมือนมีเพื่อนเล่นนะ

เค้าเหมือนเพื่อนคนนึงเลย ยิ่งตอนนี้เริ่มโตแล้ว เริ่มรู้เรื่องแล้ว 

ไปกินไอติม ไปกินขนม ไปกินข้าว ก็มีลูกกินด้วย สนุกดี ไม่ได้เหงา ๆ เหมือนตอนอยู่กับไมค์แค่ 2 คน



















เราเลี้ยงลูกเองกับไมค์แค่ 2 คน ไม่มีพี่เลี้ยงคอยช่วย

เวลาไปไหน ก็ไปกันแค่ 4 คนพ่อแม่ลูก

เราจึงมักได้รับคำชมบ่อย ๆ ว่า เก่งจังเลย เลี้ยงแฝดเอง ไม่ต้องมีคนช่วย

เพราะขนาดเค้า แค่คนเดียวยังเหนื่อยและวุ่นวายมาก ๆ

คำชมนี้ ได้ยินแทบทุกครั้งที่พาลูกออกไปกินข้าวนอกบ้าน

คนเป็นแม่แบบเรา ได้ฟังแล้วก็อดปลื้มปริ่มไม่ได้ ที่เราสามารถเลี้ยงลูกเองได้ตลอด 24 ชม. เลย

โดยที่ไม่ต้องมีคนคอยช่วย แอบภูมิใจในคำชมทุกครั้งเลย 🥰

























การพาเด็ก 2 คน ที่อายุ 1 ขวบนิด ๆ ออกไปนอกบ้าน โดยไม่มีคนช่วย

นั่นหมายถึงว่า เรากับไมค์ ต้องดูลูกกันคนละ 1 คน

บางคนมีลูกคนเดียว ก็จะผลัดกันอุ้ม ผลัดกันดูลูก ในเวลาที่อีกคนกินข้าวหรือเข้าห้องน้ำหรือซื้อของ

แต่สำหรับเรา ไม่ใช่เลย เราต้องรับหน้าที่เองเต็ม ๆ

ลูกร้อง ลูกเลอะเทอะ ลูกดิ้น งอแง นั่นคือ คุณไม่มีคนช่วยนะ เพราะอีกคนก็ดูลูกอีกคนอยู่

ทำเองหมดตั้งแต่ กางเก้าอี้กินข้าว เก็บเก้าอี้กินข้าว ป้อนข้าว ป้อนน้ำ เก็บกวาดสิ่งที่กินเลอะเทอะ

ตลอดจนเปลี่ยนแพมเพิร์ส ก็ต่างคนต่างทำกับไมค์ เพราะรอทำทีคนจะเสียเวลา

ในบางครั้ง ลูกแหกปากโวยวายโยเย ไม่ได้นั่งเรียบร้อยทุกครั้ง

พ่อแม่อย่างเราก็ต้องรับมือกันเองให้ได้กับอารมณ์ของเด็กในวัย 1 ขวบนิด ๆ

ซึ่งมันทำให้เราภูมิใจมากมาก กับการเลี้ยงลูกแฝดเอง ^^

เวลามีคนชมนี่ ยิ้มแก้มแทบปริเลยแหละ อิอิ 😙

























วันนี้ ลูกได้เห็นแตงโมเป็นลูก ๆ ครั้งแรกในชีวิต


























ตอนแรกก็ งง กัน ไม่กล้าจับ ได้แต่มอง ๆ แต่พอได้จับแล้วลูกแตงโมเย็น ๆ 

แถมยังมีน้ำแตงโมหวาน ๆ ให้กินด้วย คราวนี้หล่ะ พอขอแตงโมคืน ติณณ์โวยวายใหญ่เลย

























หม่ำ ๆ กันเสร็จ ก็ไปเดินซื้อของกัน

พอเดินซื้อของเท่านั้นแหละ เดี๋ยวนี้ไม่ง่ายแล้ว

เวลาเห็นอะไร ก็จะหยิบ จะจับ กันไปหมดซะทุกอย่าง

พอไม่ให้ก็ร้องโวยวาย พอให้ก็จับแป๊บ ๆ แล้วส่งคืน
























สัปดาห์ที่แล้วพาไป toy r us นะ .... อ่ะหือ.......

นี่ขนาดเพิ่ง 1 ขวบครึ่ง ยังแสดงอิทธิฤทธิในร้านของเล่นพอสมควรเลย

ไม่อยากจะคิดถึงตอนที่โตกว่านี้เลย ...... แม่อย่างเราคงได้คำรามขู่ลูกตลอดเวลาแน่ ๆ 🤣

























ถ้าเป็นเมื่อก่อน ตอนยังไม่มี COVID คงดีกว่านี้เนอะ

การพาลูกออกไปนอกบ้าน ไม่ต้องคอยหวาดระแวงอะไร

ได้ไปเที่ยวกันบ่อย ๆ ไปนู่นไปนี่ได้ตามใจ คงจะดีมาก ๆ เลย

เด็กเด็กโตมาในช่วงนี้ ก็ได้แค่นี้แหละลูกเอ๊ย....

แค่ไปพารากอน แม่ยังแอบหวั่นใจเลย เมื่อไหร่น๊า... จะได้ใช้ชีวิตปกติซักที





















































































.....


รักน๊า... แฝดน้อยของหม่าม๊า

Happy Sunday ka.. :)


.....


วันศุกร์ที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2564

พอลูกเริ่มโต แม่ก็เริ่มใจหาย

 12 / 03 / 21

คืนวันเสาร์ คือวันที่เรากับไมค์จะพาเด็กเด็กไปกินข้าวกับอากงอาม่า

สัปดาห์นี้เราไปกินข้าวที่สยามเซ็นเตอร์ ก่อนกลับ จึงให้เด็กเด็กเดินเล่นที่สยามดิสฯ แป๊บนึง

















เดี๋ยวนี้ลูกยอมให้เดินจูงมือแล้ว

ก่อนหน้านี้ไม่ยอมให้จับเลย พอเราจะจับมือเดิน จะสะบัดมือออกทันที





















แต่วันนี้เปลี่ยนไป ติณณ์เดินมาหา เอื้อมมือมาจับมือเราเองเลย

เริ่มโตขึ้นอีกนิดแล้วเนอะลูกเนอะ ^^





















ลูก 2 คน ค่อย ๆ โตขึ้นอีกนิดแล้ว จากที่ต้องคอยป้อนข้าวตลอด

เดี๋ยวนี้บางครั้งก็ไม่ยอมให้ป้อนแล้ว จะจับช้อนแล้วกินเอง

แอบใจหาย ... ที่ลูกเริ่มอยากทำอะไรด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องพึ่งเราแล้ว 😅





















เวลาผ่านไป ลูกแม่ก็โตขึ้นเรื่อย ๆ เริ่มช่วยเหลือตัวเองได้ทีละนิด ทีละนิด

คนเป็นแม่อย่างเรา ที่เฝ้าดูเค้าเติบโตตั้งแต่ยังเป็นไข่ในมดลูกของเรา จนปฏิสนธิเป็นเซลล์เล็ก ๆ

กระทั่งโตเป็นทารกในพุงของเรา วันแรกที่พวกเค้าลืมตาดูโลกหายใจด้วยจมูกของตัวเองเป็นครั้งแรก จนถึงวันนี้....

เราเฝ้ามองเค้ามาตลอด แล้วแบบนี้ จะไม่ให้รู้สึกใจหายได้ยังไงเนอะ ^^


“รักจังเลย” ลูกน้อยหอยสังข์ของหม่าม๊า ^^


.....


Happy Saturday ka.. :)

.....




ความสุขในแต่ละวัน

 13  / 03 / 21


“ความสุข” ในแต่ละวัน มีอยู่ตลอด เพราะ รอยยิ้มของลูก
เราชอบนั่งมองลูกหัวเราะ ไม่รู้ทำไม แค่ลูกหัวเราะ พอได้ฟัง ได้มองดูเค้า
แค่นี้ก็รู้สึกสุขใจแล้ว... :) ใครที่มีลูก น่าจะเข้าใจความรู้สึกของเราดี

























เด็กเด็กโตขึ้นมากแล้ว เริ่มพูดรู้เรื่อง ฟังที่เราพูดเข้าใจ บอกให้ทำอะไร ส่วนใหญ่ถ้าเป็นเรื่องง่าย ๆ จะทำได้
แต่บางครั้งก็ชอบทำหูทวนลมให้เราหงุดหงิดบ่อย ๆ 😆

























กิจกรรมในแต่ละวันของพวกเราแม่ลูก ไม่มีอะไรมาก เหมือนเดิมซ้ำ ๆ ทุกวัน
ตื่นนอน อาบน้ำ หม่ำข้าว เล่น ๆ ๆ ๆ กล่อมนอน มีแค่นี้จริง ๆ
ทำซ้ำวนไปทุกวัน จะว่าเบื่อ ก็เป็นบางครั้งนะ เป็นบางครั้งที่เราอยากทำอย่างอื่นมากกว่า
เช่น บางอารมณ์ เราก็อยากชิลล์ นอนดูซีรี่ย์ทั้งวัน แต่ก็ทำไม่ได้ ไรงี้
หรืออยากออกจากบ้าน ไปเดินเล่น หาขนมกิน นั่งชิลล์ตามร้านขนม
สิ่งเหล่านี้ห่างหายจากชีวิตของเราไปนานมาก ๆ แล้ว จนแอบคิดถึงชีวิตแบบเมื่อก่อนอยู่บ่อย ๆ

แต่... ส่วนใหญ่เลี้ยงลูก ไม่ค่อยมีเวลาให้เบื่อบ่อยหรอก
เพราะ ทำนู่นทำนี่ตลอดทั้งวัน อ่านหนังสือกับลูกบ้าง ต่อตัวต่อบ้าง วิ่งไล่จับกันบ้าง
ทำกิจกรรมเดิมซ้ำ ๆ ตลอดทั้งวัน เช่น ช่วงนี้ลูกฮิตอ่านหนังสือ ก.ไก่ - ฮ.นกฮูก
แม่เอ๊ย.... อ่านวนไปทั้งวัน หยุดอ่านก็ไม่ได้ ร้องไห้โวยวาย

ก.เอ๋ย ก.ไก่ ,, ข.ไข่ อยู่ในเล้า ..........

อ่านจนเราหาวง่วงนอนวันละร้อยตลบ 😂
แต่ มันก็มีความสุขอะเนอะ สุขแบบง่วง ๆ 🤣

























สัปดาห์ที่ผ่านมา เฮียวิณณ์รุงรังมาก งอแงสุด ๆ ไม่รู้ทำไม
งอแงทั้งกลางวันกลางคืนเลย เรากับไมค์ตาโบ๋หนักมาก

เรา ผู้ซึ่งนอนวันละ 3-4 ชม. ทุกคืน ตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา
พอช่วงนี้ เริ่มจะนอนยาว ๆ บ้าง ก็มาเจอเฮียวิณณ์งอแงอีก เราเลยเกิดอาการ งอแงบ้าง
เมื่อคืน ตีสามครึ่ง เฮียวิณ์ตื่นมางอแง เรานี่ร้องไห้ตามเลย
สุด ๆ จริง ๆ คือ ร่างกายแทบจะไม่ไหวแล้ว อยากนอนมาก ๆ แต่ก็นอนไม่ได้
พอวิณณ์ตื่นมาร้อง ติณณ์ก็ตื่นมาร้องด้วย
สรุป 4 คนพ่อแม่ลูก นั่งตาโบ๋กันตั้งแต่ตี 3 ครึ่ง จนตี 5 ครึ่ง ลูก ๆ ถึงนอนกัน 😅

























มันก็เป็นความสุขใจที่ทรมาณร่างกายอ่ะเนอะ 🤣🤣 ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ให้ลูกไม่ตื่นมางอแงกลางดึก
ก็ได้แต่หวังว่า วิณณ์จะเลิกงอแงในอีกไม่ช้า น่าจะเพราะฟันเค้ากำลังขึ้นหลายซี่พร้อมกันแหละ
คงจะเจ็บเหงือก เลยทำให้งอแงหนักมาก ...


.....


รักลูกทั้งสองคนมาก ถึงแม่จะแอบหงุดหงิดใส่ลูกบ่อย ๆ แต่ก็รักมากเหมือนเดิม 😁


.....


Ps. รู้สึกอรรถรสในการเขียนไดอารี่หน้านี้ยังไม่ค่อยมี เขียนได้จืดชืดมาก คงต้องปัดฝุ่นกันอีกซักพัก เพราะห่างหายจากการเม้าท์ตัวเองมานาน 🤣


ห่างหายไปนาน

 12 / 03 / 21


          ห่างหายจากการเขียน blog ไปนานมาก ก็ตามอายุของลูกนั่นแหละ ^^” ก่อนหน้านี้ ยังไม่มี iPad ถ้าจะอัพ blog ต้องพิมพ์จากคอมฯ ถึงจะสะดวก แต่ตอนนี้มี iPad ละ ง่ายเลย สะดวกมาก ๆ คงได้เขียนไดอารี่บ่อย ๆ เหมือนเมื่อก่อนแล้วแหละ ^^

          ไม่ได้เขียนไดอารี่นานมาก เริ่มต้นไม่ถูกเลย เพราะมีเรื่องราวต่าง ๆ ผ่านเข้ามาในชีวิตค่อนข้างมาก ทั้งเรื่องที่ทำให้ยิ้มได้ และเสียน้ำตาได้ ล่าสุดนี่ ทำเอาชีวิตเป๋ไปเลย ไว้ทุกอย่างโอเคขึ้นกว่าตอนนี้ ในเรื่องของความรู้สึก จะมาเล่าให้ฟัง ว่าเราผ่านเหตุการณ์และความรู้สึกอะไรมา 

          เรา ในวัย 35 ,, ชีวิตไม่มีความโลดโผนเลยยยยยยย....... วัน ๆ มีแต่เรื่องของ “ลูก” คุยกับคนแค่ไม่กี่คน นั่นคือ ลูก สามี และ แม่ค้าออนไลน์ :D


แวะมาเขียนไดอารี่หน้านี้นิดนึง
ไว้คืนนี้ลูกหลับ จะมาโม้อีกรอบ เดี๋ยวไปอาบน้ำลูกก่อนละ 😙

.....

Happy Friday ka ... :)

.....