My Mother-In-Law

31-05-60


ถ้าพูดถึงแม่แฟน หรือ แม่สามี
เราคิดว่า เราค่อนข้างโชคดีนะ กับเรื่องนี้
เพราะ หม่าม๊าของไมค์ ดีกับเรามากกกกกกก... (ก.ไก่ ร้อยล้านตัวเลย)

ไม่ใช่ว่า หม่าม๊าเป็นคนใจดีนะ เอ๊ะ ใช่สิ หม่าม๊าเป็นคนใจดีนั่นแหละ ถูกต้องแล้ว ^^"

ทุกครั้ง ที่เรามีปัญหา ไม่ว่าจะ ทะเลาะกับไมค์ หรือว่า เหตุเกิดจากตัวของเราเอง

หม่าม๊าจะอยู่ข้าง ๆ เราเสมอ

อย่างที่เคยพูดไว้เมื่อ 4-5 ปีที่แล้วว่า ในบางครั้ง เราก็แอบรักหม่าม๊า มากกว่ารักไมค์ซะอีก

ถ้า .. ไม่ใช่หม่าม๊าคนนี้ จะมีแม่แฟนหรือแม่สามีคนไหน ดีกับเราแบบนี้ได้มั้ยนะ ??

นี่คือ คำถามที่อยู่ในหัวของเราตลอด ตั้งแต่ตอนเราเป็นแฟนกับไมค์ใหม่ ๆ

เพราะ บางปัญหา สำหรับชีวิตของเรา เราไม่สามารถเล่าให้แม่ของเราฟังได้

แต่ เราคุยกับหม่าม๊าได้ตลอด

บางครั้ง ดึก ๆ ดื่น ๆ เที่ยงคืน ตีหนึ่ง ม๊าก็ยังคุยกับเรา

เราคุยไปด้วย ร้องไห้ไปด้วย บางครั้งก็แหกปากโวยวาย

แต่หม่าม๊าใจเย็นกับเรามาก ๆ จนเรื่องทุกอย่างคลี่คลาย ตัวเราเองสงบสติอารมณ์ได้

และ เราจะได้ข้อคิด หรือ สิ่งที่ควรจะทำในชีวิต จากหม่าม๊าทุกครั้ง ที่ได้คุยกัน

จะเป็นแบบนี้ตลอด จนบางครั้ง เราคิดว่า หม่าม๊าโชคร้ายจัง ที่เจอลูกสะใภ้แบบเรา (แหะ ๆ)

.....

จะมีหม่าม๊าของผู้ชายคนไหน ที่ ดีกับเราได้แบบนี้

จะมีหม่าม๊าของผู้ชายคนไหน ที่ พูดว่า หม่าม๊ารักส้มนะลูก

จะมีหม่าม๊าของผู้ชายคนไหน ที่ หอมแก้มเรา จุ๊บหน้าผากเรา

เรา โชคดี มาก ๆ จริง ๆ :)

.....

พบจิตแพทย์ ครั้งที่ 2

31-05-17


วันนี้ หมอนัดครั้งที่ 2
เราตื่นแต่เช้า นั่ง bts ไปโรงพยาบาล


การพบคุณหมอครั้งนี้ เราไม่ร้องไห้แล้ว
อาจจะมีพูดไป เสียงสั่นไปบ้าง ในบางเรื่องที่พูดถึง
แต่ น้ำตา ก็ไม่ได้ไหลออกมานะ แค่ปริ่ม ๆ :)


ในขณะที่กำลังคุยกับคุณหมอ
เราก็มีความรู้สึกว่า เบื่อจังเลยกับสิ่งที่กำลังพูดถึง


ไม่รู้เหมือนกันนะ ว่า ทำไม อยู่ดีดี ถึงรู้สึกแบบนั้น
แต่ก็แค่ความรู้สึกแว่บนึง ที่เข้ามาในหัว
เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร พูดคุยกับคุณหมอไปตามปกติ


วันนี้ ใช้เวลาในการพบคุณหมอประมาณ 45 นาที


กลับบ้านด้วยยาตัวเดิม แต่ เปลี่ยนเวลาในการกินยา
จากที่ ต้องกิน
ตอนเช้า Nortriptyline 1 เม็ด
ตอนเย็น Nortriptyline 1 เม็ด + Deanxit 1 เม็ด


ก็เปลี่ยนเป็น
ตอนเช้า งด
ตอนเย็น Nortriptyline 2 เม็ด + Deanxit 1 เม็ด


ที่ต้องเปลี่ยนการกินยา เนื่องจาก
ถ้าเรากิน Nortriptyline ตอนเช้า เราจะง่วงมาก ๆ จนทำงานไม่ได้เลย
คุณหมอบอกว่า ถ้าง่วงมาก ก็งดยาตอนเช้า เราจึงงด


วันนี้ ไปพบคุณหมอ คุณหมอจึงให้เปลี่ยนยาตอนเช้า มากินตอนเย็นแทน
ตอนเย็น ก็เลยต้องกิน Nortriptyline 2 เม็ด ^^




.....




ช่วงบ่าย อบเมอแรงค์ อีกแล้วววววววว... ^^

.....

มีความสุขกับการทำขนม

30-05-17


ช่วงหลัง ๆ มานี้ ชีวิตลุ่ม ๆ ดอน ๆ (ใช้คำซะ แก่เชียว) (=.= )"
3 วันดี 4 วันร้าย (ไมค์บอกว่า สามชั่วโมงดี 4 ชั่วโมงร้ายมากกว่า)


แต่พอได้ทำขนม มันก็แปลกดีนะ
ในขณะที่กำลังทำ
เราลืมทุกอย่างรอบตัวไปหมดเลย
เหมือนตัวเองหลุดออกมาอยู่อีกโลกนึงเลย
โลกที่มีแค่ เรา กับ สิ่งที่กำลังทำ
ในใจคิดแต่เพียงว่า จะอร่อยมั๊ยน้า ... ไมค์จะชอบรึเปล่า
คิดแค่นี้จริง ๆ นะ...

วันนี้ เราก็ ทำ เมอแรงค์ อีกเหมือนเดิม

เพราะ ของครั้งแรกที่ทำ หมดเกลี้ยงไปแย๊วว...

วันนี้ เราลดน้ำตาล เหลือแค่ 2 ช้อน

แต่ ก็ยังหวานเกินไป

ไว้ครั้งหน้า ลดเหลือ 1 ช้อนพอ ^^

เรากินคนเดียว เกือบหมดเลย ชอบมากจริง ๆ

ยิ่งเป็นฝีมือตัวเองด้วยแล้ว ปลื้มปริ่มสุด ๆ อิอิ

.....

ช่วยยุ่ง ตอนไมค์กำลังจัดสเกิร์ต

26-05-17


มื้อกลางวันของเรา

น้อยไปมั๊ย ... อิอิ

ถ้าหม่ำได้หมดนี่ในมื้อเดียว อย่าเรียกว่า ส้ม ให้เรียก ชูชก แทน นะก๊ะ :D

.....

ตอนเย็น หลังเลิกงาน ไปหาไมค์

ไมค์กำลังเก็บสเกิร์ตเลย

เราเลยได้ไปยุ่งวุ่นวายช่วยไมค์นิดหน่อย

นิดหน่อยจริง ๆ เพราะ ส่วนใหญ่ จะถ่ายรูปเล่นซะมากกว่า

จัดสเกิร์ตเสร็จ

กินช๊อคโกแลตมิ้นท์เย็น ๆ ซักแก้วนึง

ชื่นจายยยยยย...

หมดวัน อย่าง อารมณ์ดี ""


.....


Happy Friday ka ... :)


.....

ร้องไห้.. กับจิตแพทย์

22-05-17


วันนี้ เรานัดจิตแพทย์
เป็นการพบจิตแพทย์ครั้งแรกในชีวิต


เราไม่อยากมีชีวิตแบบที่เป็นอยู่ทุกวันนี้อีกแล้ว
ทุกอย่างมันแย่ไปหมด เหมือนนาฬิกาชีวิตรวน


เรานอนไม่หลับมาหลายเดือนแล้ว
ไม่หลับของเรา คือ ไม่หลับเลย ตาค้าง
ไม่ใช่หลับ ๆ ตื่น ๆ


เมื่อคืนก่อน ก็นอนไม่หลับ โมโหตัวเองสุด ๆ จนร้องไห้
โทรศัพท์ไปอาละวาดไมค์ตอนตี 3
และเผลอหลับไปช่วงฟ้าสว่าง ประมาณ 6 โมงเช้า


บางความคิด
วนเวียนอยู่ในหัวตลอดเวลา
เหมือนเราย่ำอยู่กับที่ ไม่เดินต่อไปข้างหน้าซักที


นัดคุณหมอไว้ 7.45 น.
แต่ปรากฎว่า 7.40 น. เพิ่งตื่น
ก็เลยโทรไปเลื่อนนัดเป็น 8.45 น. แทน


เราใช้เวลาในการพบคุณหมอประมาณ 1 ชั่วโมงนิด ๆ
ในตอนแรก เราเริ่มเล่าเรื่องจาก...
เหตุการณ์ที่ทำให้เราไม่ปกติจนต้องมาพบคุณหมอ


และคุณหมอก็ค่อย ๆ ถามย้อนเหตุการณ์ไปถึงวัยเด็ก
ถามถึงเรื่องครอบครัว บุคคลรอบข้าง


ตลอดระยะเวลาที่พูดคุยกัน
เราก็ร้องไห้เป็นระยะ ๆ


มันเหมือนกับว่า
พอเราต้องเล่าเรื่องที่มันเป็นปมในความรู้สึก
เราจึงรู้สึกเสียใจ
และร้องไห้ออกมาแบบห้ามตัวเองไม่ได้
แต่ไม่ได้เป็นการปล่อยโฮนะ
เป็นเพียงน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาเท่านั้น
น้ำตาไหลออกมาอาบสองแก้มตลอด
แบบไม่ต้องบิ๊วท์อารมณ์เลย
ประมาณว่า เปิดก๊อกปุ๊บ น้ำตาไหลปั๊บทันที


คุณหมอก็ไม่ได้ห้ามนะ ไม่บอกว่า อย่าร้อง
เพราะ ที่โต๊ะคุณหมอ มีทิชชู่วางไว้ให้เราหยิบใช้ได้ทันที


คงเป็นเรื่องปกติแหละมั้ง
ที่คนไข้ มักจะร้องไห้ต่อหน้าจิตแพทย์


เราเล่าไปเรื่อย ๆ
คุณหมอก็มีถามนู่นถามนี่ไปตลอด
เหมือนเป็นการนั่งคุยกัน
ถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ในชีวิต ทั้งในอดีตและปัจจุบัน


ให้เราลบเลขในใจ และพูดคำตอบออกมา
100-7 เมื่อได้คำตอบแล้ว นำคำตอบนั้นไปลบ 7 อีก
ลบไปเรื่อย ๆ จนคำตอบสุดท้ายคือ 2


เราลบเลข ผิด ๆ ถูก ๆ ตลอด
พอลบจนเหลือ 2 คุณหมอถามเราว่า
คิดว่า เราลบเลขช้ามั้ย
เรารู้ตัวเลยนะว่า ช้ามาก
ใช้เวลาในการลบเลขแต่ละจำนวน มากกว่า 5 วินาที


แปลกใจตัวเองมาตั้งแต่เด็ก ๆ แล้วว่า
ทำไมหากเป็นการบวกเลขหรือลบเลข
ที่เป็นจำนวน +7 , +8 , -7 หรือ -8
เราจะไม่สามารถคิดในใจได้
จะต้องนับนิ้วช่วยทุกครั้งตั้งแต่เด็ก
ถึงปัจจุบันนี้ ก็ยังคงนับนิ้วช่วยเหมือนเดิม


สรุปแล้ว
คุณหมอบอกว่า ในตอนนี้ ที่เราเป็นอยู่ คือ
เรามีความเครียด อยู่ในระดับที่มากพอสมควร


นัดครั้งต่อไปวันพุธหน้า
วันนี้ เราได้ยากลับมากิน 2 อย่าง
คือ Nortriptyline กับ Deanxit

เมื่อช่วงบ่าย เรากิน Nortriptyline ไป 1 เม็ด
ตอนนี้ 4 ทุ่มกว่า ๆ แล้ว
ยังคงรู้สึกง่วงมาก ๆ ตลอดเวลาตั้งแต่เมื่อบ่าย


หวังว่า คืนนี้ ...
จะนอนหลับสนิท และเต็มอิ่ม


.....

กระเบื้อง..กระเบื้อง ชักจะเบื่อแล้วนะ !!

21-05-17


กระเบื้อง กระเบื้อง กระเบื้อง
เคยคิดไว้ว่า ต้องสนุกแน่ ๆ เลย ถ้าถึงเวลาที่ต้องเลือกกระเบื้อง


แต่ ไม่เลย .. ความสนุกหามีไม่
มีแต่ ทำไมไม่มีแบบที่ถูกใจเลย ทำไมหาไม่ได้เลย ทำยังไงดี


ปัญหา มันจะไม่เยอะ ถ้า เราใช้กระเบื้องขนาดเท่าไหร่ก็ได้
แต่ บ้านเรา ไมค์บอกมาเลยว่า ต้องเป็นขนาด 60x120 cm. เท่านั้น


ปัญหาและความยุ่งยาก จึงเกิดขึ้น


วันนี้ วันอาทิตย์ ออกจากบ้านช่วงบ่ายโมงนิด ๆ
ไปแวะดูบ้านก่อนประมาณ 1 ชั่วโมง


เราก็เลย ได้ถ่ายรูปเล่นอีกแล้ว ^^

ในส่วนของความคืบหน้าในการสร้างบ้านนั้น ..

อิชั้น ขอไม่เอ่ยถึงนะเจ้าคะ เพราะหากว่าได้เอ่ย มันจะกลายเป็นการ "บ่น" แทนเจ้าค่ะ

ทุกวันนี้ คนงาน เค้าทำอะไรกัน ?? .. เออ ... นั่นสิ เค้าทำอะไรกัน ??

เรื่องนี้ ต้องไปถามไมค์ค่ะ

เราไปดูบ้านสัปดาห์ละ 1 ครั้ง

ทุก ๆ ครั้ง ก็จะพบว่า ตัวเองมีความประหลาดใจในความรู้สึกอยู่ไม่น้อย

ที่ ... บ้านไม่เห็นคืบหน้าเลย (ห้าห้าห้า พูดเหมือนทำงานเร็วมาก จนแปลกใจ)

สัปดาห์ที่แล้วมา เป็นยังไง สัปดาห์นี้ไป ก็ เป็นแบบนั้น :D

ข้ามเรื่องความคืบหน้าไปเลยก็แล้วกัน

ป่ะ ๆ ๆ ขับรถไป CDC กัน ไปเลือกกระเบื้อง

พูดถึงกระเบื้อง แล้ว หนักใจ (ขอถอนหายใจซัก 10 ครั้ง) เฮ้ออออออออออออ...

ลายและสี ที่ถูกใจ หน่ะ มี.. เลือกแล้ว.. ซื้อแล้วด้วย..

แต่.... ตอนที่ไปเลือกกระเบื้องกับอินทิเรียนั้น

เราสองคนกับไมค์ ไม่ทันได้สัมผัสแผ่นกระเบื้อง

ได้แต่ดูและตัดสินใจเลือกเลย

พอกระเบื้องมาส่งที่บ้าน ปรากฎว่า กระเบื้องที่เราเลือก เป็นแบบผิวไม่เรียบ

มีรูพรุนทั่ว ๆ กระเบื้องเลย

ก็รู้แหละนะว่า มันเป็นเท็กซ์เจอร์ของกระเบื้อง แต่ เรากับไมค์ไม่ชอบเลย

สุดท้าย ก็เลยคืนบุญถาวรไปทั้งหมด 200 กว่าแผ่น

แล้วเริ่มต้นเลือกกระเบื้องกันใหม่ (=.=  )"

นี่ก็เลือกมา 2-3 สัปดาห์แล้ว ยังหาที่ถูกใจไม่ได้เลย

วันนี้ เราไปเลือกกระเบื้องกันที่ CDC

เป็นกระเบื้องลายหินอ่อน

ยากอีกอ่ะ

แต่ละแผ่น ก็มีอะไรที่แตกต่างกัน

อย่าง 2 แผ่นนี้ คล้ายกันมากเลยนะ แต่ ก็เลือกไม่ได้
แล้วอีกอย่าง แผ่นสี่เหลี่ยมจัตุรัส ก็คงไม่ได้เข้ารอบหรอก เพราะ ขนาดไม่ใช่ที่ไมค์ต้องการ

ลองเอาลงมาวางที่พื้นเปรียบเทียบลายกัน

แผ่นไหนชอบลาย ก็ขนาดไม่ได้
แผ่นไหนขนาดได้ ก็ไม่ชอบลาย ไม่ชอบสี
เห้อ...............................

ดูความกลุ้มใจของไมค์สิ

เลือกกระเบื้องลายหินอ่อนไม่สำเร็จ
ย้ายไปดูกระเบื้องสำหรับปูพื้นที่จอดรถชั้น 1 บ้าง


อันนี้ มีถูกใจนะ แต่ก็ยังไม่ 100 เปอร์เซ็นต์หรอก
เพราะ แผ่นที่เรากับไมค์ถูกใจจริง ๆ
เป็นแผ่นสีดำ ที่มีระยิบระยับเล็ก ๆ
แต่ ... ถ้าเลือกที่มีระยิบระยับ สีของกระเบื้องก็ไม่ดำอย่างที่ต้องการ
สุดท้าย เลยคิดว่า คงเอาสีที่ต้องการ แต่ ไม่มีระยิบระยับแทน

หมดวันด้วยความหงุดหงิด

เรานั่งรถกลับบ้านแบบหงุดหงิด เพราะ ทำไมเลือกไม่ได้ซักที เสียเวลาอ่ะ

แทนที่จะเอาเวลาไปทำอย่างอื่น :(

นี่ขนาดแค่กระเบื้องปูพื้นนะ

ยังไม่ได้ดูกระเบื้องผนัง , กระเบื้องห้องน้ำ , กระเบื้องปูขอบสระว่ายน้ำ เลย

ยิบ ๆ ย่อย ๆ อีกเยอะแยะ คงได้เบื่อกันอีกนาน...

.....