อีก 10 วัน จะครบ 1 ปีแล้ว ❤️ :)

20-01-17

อีก 10 วัน จะครบ 1 ปีแล้ว ❤️ :)

3,953 วัน ที่เป็นแฟนกัน

บวกกับอีก 356 วัน ของการเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย




ช่วงแรก ๆ ก็เขินนะ เวลาเขียนนามสกุลของตัวเอง ยังรู้สึกไม่ชิน เขิน ๆ ตลอด

ช่วงหลัง ๆ นี้ ก็ยังคงเขินอยู่ (โว๊ะ ป้านี่ เยอะตลอด...)

ปีนี้ กำลังจะก้าวสู่ปีที่ 12 ของเรากับไมค์

เวลาผ่านไป ไวเนอะ ตอนนู้น.... ไมค์เพิ่งมาจีบเราเอง

เผลอแป๊บ ๆ เราก็ใช้นามสกุลของไมค์มาจะครบ 1 ปีแล้ว

มีความสุขบ้าง ความทุกข์บ้าง หัวเราะบ้าง ร้องไห้บ้าง คละเคล้ากันไป

ชีวิตแซ่บจี๊ดพอสมควร ยิ่งแก่...ยิ่งแซ่บ (ห้าห้าห้า)




ปีนี้ เราเริ่มต้นปีด้วยรอยยิ้ม และ เสียงหัวเราะ กับไมค์

เราหวังว่า ปีนี้ จะเป็นจุดเริ่มต้นของหลาย ๆ อย่างในชีวิตของเรา




ช่วงนี้ เราก็จะทำตัวงี่เง่าใส่ไมค์หน่อย ๆ

เพราะกังวลในหลาย ๆ อย่าง อยากจะให้มันเป็นไปตามที่ใจต้องการ

ไมค์ก็ตามใจตลอดนะ จนถึงตอนนี้ ไมค์ก็ยังอยากตามใจเราในทุก ๆ เรื่องเหมือนเดิม

เพียงแต่ ก็ต้องดูความเหมาะสมด้วย ว่า สิ่งที่เราต้องการนั้น มันคือสิ่งที่ควรรึเปล่า




หวังว่า ทุกอย่าง จะพอเหมาะ พอควร และ สมใจเรา  ❤️ 




.....




Happy Saturday ka ... :) #Mr.&Mrs.K




.....

เริ่มต้นปีใหม่ ด้วยรอยยิ้ม :)

17-01-17


หายหน้าจากการเขียนไดอารี่ไป 1 เดือนเต็ม ๆ

มีเรื่องสนุก ๆ เยอะแยะเลย ในช่วงวันหยุดปีใหม่

ไว้จะค่อย ๆ เล่าให้ฟังน้า ....


.....



จากที่หม่าม๊าไมค์บอกว่า ให้เจ้อรหาเพชรมาให้เรา

หลังจากนั้นไม่นาน เจ้อรก็เอาเพชรมาให้เลือก

มีเพชร 2 เม็ด (เม็ดนึงประมาณ 2 กะรัต)

ให้เลือกระหว่าง เม็ดนึง ใบเซอร์ GIA  วิบวั๊บ ๆ

กับอีกเม็ด ก็วุบวิบ ๆ ใบเซอร์ HRD


คนที่เคยใส่แต่แหวนรูปการ์ตูนแบบเรา มีหรอ จะเลือกถูก :D

สุดท้าย หม่าม๊าเลยเป็นคนตัดสินใจให้

แล้วก็ถามเราว่า เรามีแบบแหวนที่อยากได้รึยัง

คำตอบของเราก็คือ .. ยัง ..


เลยกลับมานั่งหาว่า อยากได้แหวนแต่งงานแบบไหนนะ ??


เลือกไปเลือกมา ลังเลอยู่ 2 แบบ คือ

แบบนี้ ...

พอคิดถึงเรื่องแบบที่จะมาทำแหวนแต่งงาน

แบบแรกนี้ จึงแว๊บเข้ามาในหัวของเราเป็นช้อยส์แรกทันที

กับ อีกแบบ ...

มีเพชรเม็ดใหญ่ และมีเม็ดเล็ก ๆ อีก

อันนี้ ก็ชอบนะ น่ารักดี แต่ก็ ลังเล ๆ ๆ 

หลายคนก็เชียร์แบบที่สองนี้ แต่เราก็ยังรักแบบแรก เลยลังเลตัดสินใจไม่ถูก

ไว้ถึงเวลาต้องตัดสินใจ ค่อยว่ากันอีกที ^^

.....

การเริ่มต้นปีนี้ เป็นปีที่เรา รอคอย เพราะ ปีที่แล้วสำหรับเรา คือ แย่มาก ๆ

เราเริ่มต้นปีใหม่ด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

นี่คือ รูปแรกของปี ที่เราถ่ายกับไมค์ ^^

ถ่ายตอนที่เค้ากำลังจุดพลุต้อนรับปีใหม่กันเลย

แต่ เราสองคน ไม่เห็นพลุหรอกนะ ได้ยินแต่เสียง เพราะ ต้นไม้เยอะแยะไปหมด

หวังว่า ปีนี้ จะเป็นปีที่มีแต่ความสุข :)

.....

เราเริ่มมีความคิดที่ว่า อยากมีลูก ก่อนจัดงานแต่งงาน แว๊บเข้ามาในหัว

อยากมีเด็ก ๆ วิ่งเล่นในงานแต่งงานของเราเอง

คิดดูสิว่า มันจะดีแค่ไหน ที่วันพิเศษที่สุดของเรา มีลูก ๆ ของเราร่วมอยู่ในงานด้วย

.....

ข่าวดีบางข่าว ที่เราได้รับรู้นั้น

แว๊บแรก ดีใจสุด ๆ

ต่อมา เริ่มมีความรู้สึกอื่นแทรกเข้ามา

หลังจากนั้น เหตุการณ์บางอย่าง ก็ทำให้เราต้องนึกเสียใจถึงอดีตอีก

การที่ เราได้รับสิ่งของบางอย่าง จากเหตุการณ์บางอย่างของอีกคน

โดยที่คนที่นำมาให้ไม่รู้เรื่อง ว่า มันไม่สมควรนำมาให้เราเลย

ทำให้เรารู้สึกเสียใจมาก ๆ อีกครั้ง

เราอยากร้องไห้เสียตั้งแต่วินาทีที่ได้รับของสิ่งนั้นมา

ตลกตัวเองนะ ปนสมเพชด้วยก็ว่าได้

ที่ต้องมารับสิ่งของเหล่านี้ จากเหตุการณ์บางอย่าง

ของคนที่ทำให้เราเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้

ทำได้เพียง พูดขอบคุณด้วยรอยยิ้ม และรับมันมา

แล้วจึงนำไปทิ้งถังขยะเมื่อถึงบ้าน

.....

OranGe is HAPPY ~~~

10-12-17


OranGe is HAPPY


เป็นวันที่...

เรา มีความสุขที่สุดของปีเลย ถ้านับตั้งแต่ 1 มกราคม 2560 ที่ผ่านมา

.....

อีก 10 เดือน จะแต่งงานแล้ว ...

14-12-17


หลายวันก่อน หม่าม๊าพูดกับเราว่า  หม่าม๊าให้เจ้อรหาเพชรให้เรา

เห็นไมค์บอกหม่าม๊าว่า เราอยากได้เพชร 12 กะรัต

แต่หม่าม๊าว่า เราตัวเล็ก , 12 กะรัต มันจะใหญ่ไปนะ

หม่าม๊าว่า 2 กะรัตน่าจะกำลังสวย


เราฟังม๊าพูดแล้ว ก็เลยหัวเราะ

ตอบม๊ากลับไปว่า ส้มแซวไมค์เล่นค่ะ

แซวไมค์ว่า คบกันมานาน ถ้ายังไม่ยอมแต่งซักที

ส้มจะขอแหวนเพชรจากไมค์ตอนแต่งงาน

โดยคบกันกี่ปี จำนวนกะรัตก็จะตามจำนวนปีที่เราคบกันค่ะ

แต่สงสัย ม๊าคิดว่าเราพูดจริง ...

พอบอกไมค์ ไมค์บอกเราว่า ไว้หาเพชรได้ก่อน แล้วค่อยแต่ง...

ไอ้หย่ะ เค้างอนนะถ้าทำแบบนั้นจริง ๆ

ณ จุดจุดนี้ เพชรไม่ต้องก็ได้ แต่งงานกับชั้นซักทีเถอะ 555

มดลูกชั้นใกล้จะ Expire แล้วน้า ...   :D

.....




นึกถึงเรื่องแต่งงานเมื่อคืนก่อน

สองคืนที่ผ่านมา ก็เลยเริ่ม List รายชื่อโรงแรมที่อยากจัดงานมาคร่าว ๆ

ได้มาหลายโรงแรมแล้วเหมือนกัน




แต่เงื่อนไขของห้องจัดเลี้ยงเราค่อนข้างแตกต่างจากคนอื่น

เพราะ เราไม่อยากได้ห้องจัดเลี้ยงทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า

ไว้ค่อยว่ากันอีกที ... เรื่องราคา ก็สำคัญ เพราะ เสียดายเงินมาก




ตอนแรก ตั้งใจจะจัดแบบเล็ก ๆ คือ

งานช่วงเช้า จัดที่บ้าน

ช่วงบ่ายก็มีกินเลี้ยงกับญาติสนิท ๆ เท่านั้นของทั้ง 2 บ้าน ที่ห้องอาหารของโรงแรม

ไม่เชิญเพื่อนหรือคนรู้จักเลย เชิญแต่ญาติที่สนิทก็พอ

แต่ ไมค์บอกว่า คงจะเป็นแบบนั้นไม่ได้ เพราะ ป๊ากับม๊าคงจะไม่ยอม




แอบชอบโรงแรม Okura กับ Siam Kempinski นะ

แต่ .. ราคา โหดดดดดดดดดดดดดดดดด .... มากกก

อาจต้องแต่งงานที่ลานกว้าง ๆ หน้าสรรพากรที่อยู่ตรงข้ามบ้านเราแทนแล้วแหละ (ไมค์กล่าว) 555




สำหรับตอนนี้

ธีมงาน รูปแบบของงาน เปลี่ยนไปหมดเลยจากที่เคยคิด เคยเขียนไว้ในไดอารี่ อย่างสิ้นเชิง

เปลี่ยนแบบ หน้ามือ เป็นหลังมือไปเลยอ่ะ นึกแล้วก็ตลกตัวเองเหมือนกัน




.....


ไมค์บอกว่า ไม่อยากแต่งงานตามสโมสรหรืออะไรพวกนี้

อยากแต่งงานในโรงแรมมากกว่า (อันนี้ เราเห็นด้วย ^^)


.....

1 เดือนนิด ๆ กับการทำงานกับไมค์

08-12-17


หลังจากเรียนทำขนมจบคอร์สแล้ว

เดือนพฤศจิกายน คือเดือนแรก ของการเริ่มต้นทำงานที่ใหม่ของเรา

พูดซะเว่อร์อีกละ อิอิอิ (>.< )"

เราไปช่วยไมค์ที่ร้าน รู้สึกตัวเอง ทำอะไรไม่เป็นเลยอ่ะ

เข้าใจความรู้สึกของบรรดาพยาบาลที่เราเคยสอนงานใหม่ ๆ เลยว่า

การหยิบจับ หรือ คำศัพท์สิ่งของใหม่ ๆ ที่ยังไม่เคยรู้มาก่อน มันยากแค่ไหน




แทบจะใหม่หมดสำหรับเรานะ

สเกิร์ต กันชน บลา ๆ ๆ นอกจากยี่ห้อแล้ว ยังต้องมีรุ่น ปีอะไร สีอะไร อีก

ไหนจะร้านนี้มาซื้อของ ต้องเปิดบิลเล่มไหน

คนนี้มาเอาของ มาจากร้านไหน เรายังจำไม่ได้ทั้งหมด

เวลาจะทำอะไร ก็จะต้องคอยถามคนอื่นตลอดทุกครั้ง

จนบางครั้งรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีประโยชน์ยังไงก็ไม่รู้ แหะ ๆ ^^"




มีบางครั้ง ก็ลองเข้าโกดังไปหยิบของเองบ้าง

กรุล้อ กันสาด กันชน สเกิร์ต อะไรพวกนี้ เริ่ม ๆ รู้ที่รู้ทางแล้วว่า อะไรอยู่ตรงไหน

อีกซักพัก ใหญ่ ๆ ๆ ๆ  เลยแหละ กว่าเราจะโอเค



อ้อ ๆ เรื่องรับโทรศัพท์อีก

หงุดหงิดสุดเลยแหละเรื่องนี้

ก่อนหน้านี้ ทำงานที่บ้าน เวลาโทรศัพท์ดัง ทุกคนจะคุยกับเรา

เพราะ เรารู้เรื่องทุกเรื่อง

แต่ พอไปช่วยไมค์ทำงาน มันกลับกันหมด

ใครโทรมา พอรับสาย เราไม่สามารถตอบอะไรได้เลย

มันเลยเป็นความหงุดหงิดที่เกิดขึ้นในตอนนี้

คงต้องใช้เวลาอีกนั่นแหละ กว่าทุกอย่างจะโอเค





ถึงแม้จะไปทำงานด้วยอารมณ์ มึน ๆ เบลอ ๆ

แต่ ก็ยังคงมีความสุขกับการตื่นเช้าแล้วคิดว่าต้องไปทำงาน

เช้าวันจันทร์ ไม่ใช่เช้าที่น่าเบื่อหรือน่าขี้เกียจอีกต่อไปสำหรับเรา

เรา Happy กับการทำงานในทุก ๆ วันเลยนะ

กินทั้งวัน จนน้ำหนักขึ้น แก้มบวมเลย

วันก่อนชั่งน้ำหนักที่โรงพยาบาล ต๊กกะใจเลย เป็นไปได้ยังไง

น้ำหนักเยอะที่สุดในรอบ 6-7 ปีเลย อิอิ




.....




อยู่กับไมค์ทั้งวัน (อยู่กับป่ะป๊า-หม่าม๊าทั้งวันด้วย)

มันทำให้เรา ติดหนึบ ไมค์ มากกว่าเดิมอีก เอิ๊ก ๆ

เอาหล่ะ ต่อไปนี้ จะแยกจากกัน ยิ่งยากเข้าไปอีก

ก่อนหน้านี้ เจอกันแค่ช่วงหัวค่ำถึงดึก ๆ ก็ติดไมค์จะแย่อยู่แล้ว

นี่ อยู่ด้วยกันตลอดเวลาเลย....

คิดดูก็แล้วกัน ว่า จะติดหนึบหนักกว่าเดิมแค่ไหน :P





.....


Happy Thursday ka .. :)


.....

ยิ้มสวยแล้วค่า.... ^^

06-12-17


วันนี้มีนัดกับคุณหมอ เพื่อถอดเครื่องมือจัดฟัน

กระดี๊กระด๊าเป็นที่สุด.....

กว่าจะได้อวดรอยยิ้มที่ปราศจากเหล็กดัดฟัน ก็อายุ 32 เข้าไปละ

รู้สึกชอบยิ้ม ชอบอ้าปาก ขึ้นมาทันที

ปกติก่อนหน้านี้ เวลายิ้ม จะยิ้มไม่เห็นฟันตลอดเลย

แต่ว่า ตั้งแต่ถอดเครื่องมือหมดแล้ว ยิ้มเห็นฟันตลอดตลอดเลย อิอิ

ความจริง ยังไม่พอใจ 100%  หรอกนะ กับลักษณะของฟันในตอนนี้

แต่คิดว่า พอแล้วดีกว่า ไม่ทำต่อแล้ว เพราะรู้สึกว่า หลัง ๆ มานี้ ยิ่งทำ ยิ่งไม่ชอบ

ตอนนี้ยังพอโอเครับได้ ก็หยุดทำแค่นี้ดีกว่า พอใจในระดับนึง

แล้วอีกอย่าง ฟันล่าง เริ่มรู้สึกไม่โอเคแล้วอ่ะ เหงือกเริ่มร่นแล้ว



ถอดเครื่องมือหมดแล้ว ก็ต้องใส่รีเทนเนอร์ต่อ

ของเรา ใส่รีเทนเนอร์ 2 ชิ้น

คือ แบบติดแน่นกับฟันด้านใน และแบบใสถอดได้

เดี๋ยวถ่ายรูปฟันและรีเทนเนอร์แล้ว จะมาอวดอีกที

แต่ว่า พูดไม่ถนัดเลย เหมือนอมอะไรไว้ตลอดเวลา

ปากก็อูม ๆ คงเพราะยังไม่ชิน น่าจะต้องรออีกซักระยะแหละ ^^




.....


Happy Wednesday ka .. :)


...

เลือกรีเทนเนอร์

01-12-17


โค้งสุดท้ายของการจัดฟัน ...

ก็จะต้องมีการตัดสินใจว่า จะเลือกรีเทนเนอร์แบบไหนดี ??

      รูปจาก Google


คุณหมอแนะนำให้เราเลือกใช้รีเทนเนอร์แบบติดถาวร

เนื่องจาก ฟันของเรา ค่อนข้างเคลื่อนตัวช้า และมีความยากในการรักษา

เมื่อจะถอดเครื่องมือจัดฟัน คุณหมอจึงแนะนำให้เราใส่รีเทนเนอร์แบบติดถาวร



โดยปกติ รีเทนเนอร์ทั่วไป จะมีลักษณะเป็นลวด และมีในส่วนของเพดานปาก

แต่รีเทนเนอร์ตัวที่เราจะใช้ จะเป็นแบบติดอยู่กับฟันเลย - นี่คือชิ้นที่ 1

ส่วนอีกชิ้นนึงคือ เป็นส่วนที่ต้องใส่ไว้ตลอดเวลา และถอดเฉพาะตอนทานอาหาร

ซึ่ง ลักษณะการใช้งานจะเหมือนกับแบบลวดปกติ แต่ต่างกันแค่รูปลักษณ์ภายนอก



สำหรับรีเทนเนอร์ที่คุณหมอแนะนำเรา จะเป็นลักษณะนี้ ติดอยู่ที่ฟันด้านในตลอดเวลา

รูปจาก Google


ส่วนอีกชิ้นนึง ที่เป็นแบบต้องใส่ไว้ตลอด และถอดตอนทานอาหาร จะเป็นลักษณะนี้

   รูปจาก Google


ซึ่งก็ต้องใส่ทั้งฟันบนและฟันล่าง

   รูปจาก Google

เราว่า มันก็โอเคนะสำหรับแบบนี้

คือ มีแอบฉุกคิดว่า เอ๊ะ หรือจะใส่แบบที่เป็นลวดดี ???

แต่ ถ้าใส่ตามที่คุณหมอแนะนำ น่าจะดีกว่า

เพราะ คุณหมอแนะนำว่าเหมาะกับเรา เราก็ว่า มันน่าจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราแหละ



เราคิดว่า จัดฟันรอบนี้ น่าจะเป็นรอบสุดท้ายแล้ว ไม่มีจัดฟันครั้งที่ 4 แล้ว...

กว่าจะได้ฟันสวย อายุปาเข้าไปตั้ง 32 อิอิ


วันพุธหน้า (6 ธันวา) เราจะไปถอดเครื่องมือแล้ว

นัดคุณหมอไว้ตอนบ่ายโมง เห็นคุณหมอบอกว่า ต้องทำหลายอย่างเลย

ตื่นเต้นสุด ๆ อยากอวดยิ้มสวย ๆ แบบไม่มีเหล็กจัดฟันแล้วแหละ


.....


ก่อนหน้านี้ ช่วงประมาณต้นปี เคยถามคุณหมอว่า จะจัดฟันเสร็จทันปีหน้ามั้ย

เพราะตอนแรก แพลนไว้่า จะแต่งงานต้นปีหน้า

คุณหมอบอกว่า ทันแน่นอนค่ะ

ทันของคุณหมอ ก็คือ ถอดเครื่องมือเดือนสุดท้ายของปีนี้พอดีเลย

แหม... ทันปีหน้าจริง ๆ อิอิอิ

.....

Happy Friday ka ... :)

.....