วัน ๆ คิดแต่เรื่องการจัดงานแต่งงาน :D

31-03-18


ช่วงนี้ ชีวิตไม่มีอะไรมากมาย

วัน ๆ คิดแค่ ... เรื่องการจัดงานแต่งงาน

หาโรงแรม , หาช่างแต่งหน้า , หาชุด บลาบลาบลา




คิดมากขนาดที่ว่า เก็บเอาไปฝันเลยแหละ :D

เราเริ่มต้นเตรียมงานแต่งงาน ช้า .. เกินไป

คือ ก่อนหน้านี้ คิดมาตลอดว่า ยังไม่ใกล้เลย ยังไม่ใกล้เลย

ตั้งปลายปีนู่นนนน... นี่เพิ่งต้นปีเองนะ




แต่




พอเริ่มต้นหาโรงแรม ได้คุย ได้นู่นนี่นั่น หลาย ๆ อย่าง

ทำให้รู้ว่า เออ .. เราเริ่มต้นช้าไปจริง ๆ ด้วย :D




คราวนี้หล่ะ เริ่มเครียดล่ะ

ไอ้นู่นก็ยังไม่ได้เตรียม ไอ้นี่ก็ยังไม่ได้หา

ออกอากาศรนนิด ๆ จนแบบ อะไรก็ได้ ๆ ให้มันได้ซักที :D

แต่ตอนนี้ ก็ได้แต่คิดว่า ทุกอย่าง จะออกมาเพอร์เฟค

เป็นไปตามที่เราต้องการและอยากได้

ถึงแม้ว่า มานั่งลิสต์รายการสิ่งที่ต้องทำ ต้องเตรียมแล้ว

มันยาวเป็นหางว่าว และดูเหมือนจะเตรียมไม่ทันก็ตาม :D




.....




สำหรับตอนนี้

เราก็จะขุนตัวเองให้อ้วน อยากให้น้ำหนักมากกว่านี้อีกซัก 5 กิโล

ลองดู ว่าจะทำสำเร็จมั้ย ^^




.....




วันพรุ่งนี้ มีนัดช่างภาพไว้

ช่างภาพคนนี้ เพื่อนแนะนำให้ เราดูผลงานของเค้าแล้ว ค่อนข้างชอบนะ

ก็เลยทักเค้าไป ครั้งแรกที่ได้คุยกับเค้า รู้สึกถูกชะตานะ

คุยกันเพลินเลยแหละ

เดี๋ยวไว้มาเล่าให้ฟังว่า เป็นยังไง ^^

เพราะ ถ้าวันพรุ่งนี้เจอกันแล้วโอเค เราก็จะตกลงจ้างเค้าเลย ไม่หาคนอื่นแล้ว




.....




จิ้มอ่าน ไดอารี่ว่าที่เจ้าสาว อัพเดทล่าสุดได้ตรงนี้

จิ้ม ๆ ๆ --> Bride to Be <--




.....




Happy Saturday ka ... :)




.....

ไมค์ถามว่า สรุปจะแต่งงานมั้ย

16.2.18


เมื่อคืน ตอนนั่งรถกลับบ้าน  อยู่ดีดี ไมค์ก็ถามขึ้นมาว่า ...

สรุป ยังจะแต่งงานอยู่มั้ย ???

อะไร .. ทำไม อยู่ดีดี มาถามชั้นแบบนี้

แกคิดจะเบี้ยวชั้นหรอ ... (นี่คิดดัง ๆ ในใจนะ ไม่ได้พูดออกไป)

และถามกลับไมค์ไปว่า ทำไมหรอ ??

คำตอบคือ .. ก็ส้มไม่เห็นเริ่มทำอะไรซักอย่าง ......

เออ .. นั่นสิ อิอิอิ

นี่ ผ่านมาครึ่งเดือนกุมภาแล้วนะ ทุกอย่าง ยังคงเหมือนเดิม

ไม่มีอะไรคืบหน้า




.....




เมื่อเรามีแพลนว่าจะจัดงานแต่งงาน สิ่งแรก-แรก ที่เราอยากได้ก็คือ

เครื่องปริ๊นซ์รูป ... เอ๊ะ นังป้านี่ อยากได้เครื่องปริ๊นซ์รูปไปทำไม

แกกำลังจะจัดงานแต่งงานนะ ไม่ได้กำลังจะทำนิทรรศการภาพถ่าย :D




สาเหตุที่ทำให้เราอยากได้เครื่องปริ๊นซ์ ก็เพราะ ..

เราเป็นคนเยอะไง เวลาจะทำอะไร ชอบทำให้มันเยอะกว่าคนอื่นไว้ก่อน




เครื่องปริ๊นซ์รูปเนี่ยะ เราจะเอามาปริ๊นซ์นู่นปริ๊นซ์นี่ ที่เราถูกใจ

เพื่อเก็บไว้เป็นไอเดียสำหรับงานแต่งงานของเราไง

เช่น หากเราเจอรองเท้าที่ถูกใจ เราก็ save รูปเก็บไว้ แล้วปริ๊นซ์ออกมา

นำมาเก็บไว้ใน List รายการสิ่งที่เราชอบ

เพื่อไว้สำหรับเตรียมเลือกเมื่อถึงเวลา อะไรประมาณนี้ ^^"




ไมค์ก็เลยซื้อเครื่องปริ๊นซ์จิ๋วให้เรา เป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ในปีนี้

ขอกระแดะตามรีวิวเจ้าเครื่องปริ๊นซ์นี่ที่ดูจาก YouTube นะ ว่า...

มัน เวรี่ ๆ Tiny มาก ๆ อิอิอิ :D

เบา เล็ก กระทัดรัด ยกไปไหนก็สะดวก ปริ๊นซ์ก็ง่าย ถูกใจเราเป็นที่สุด




เราจึงเริ่มปริ๊นซ์รูปไปบ้างแล้วนิดหน่อย

เพื่อเตรียมมาเก็บไว้ในออแกไนซ์แพลนเนอร์ของเรา

ความชอบของเรา จะได้ไม่กระจัดกระจาย หรือตกหล่นหายไป

แต่ .. จะว่าไม่มีอะไรคืบหน้าเลย ก็คงจะไม่ถูก

มีแอบคืบหน้าไปจิ๊ดนุงแล้ว 1 เรื่อง คือ

เราหา  Wedding Planner ที่ถูกใจได้แล้ว

มีโทรไปคุยกับเค้ามาแล้ว ได้รายละเอียดมาคร่าว ๆ

แล้วก็คงตัดสินใจเลือก Wedding Planner เจ้านี้แหละ ไม่มองหาเจ้าอื่นแล้ว

เพราะ ความรู้สึกล้วน ๆ


เราเจอ Wedding Planner เจ้านี้ จากอินเตอร์เนต

ไม่ได้ตั้งใจจะหาหรืออะไรนะ อยู่ดีดี ก็เจอเค้าโดยบังเอิญ

เลยลองเข้าไปอ่านนู่นอ่านนี่ในเพจของเค้า รวมถึงคอมเม้นท์ต่าง ๆ

รู้สึกถูกชะตา กับพี่เค้ามาก ก็เลยตัดสินใจส่ง Line ทักไป

และเช้าวันรุ่งขึ้นก็โทรคุยกัน แค่นั้นเอง นี่คือการตัดสินใจของเราที่จะเลือกเค้า

ไม่มีเรื่องอื่นเลย นอกจาก ความรู้สึกชอบเป็นการส่วนตัว




.....




เบื้องต้น ก่อนที่จะเริ่มต้นทำอะไรทั้งสิ้น

สิ่งที่ควรกำหนดแล้วก็คือ...

งบประมาณในการจัดงาน และ จำนวนแขกที่จะมาร่วมงาน



พี่เค้าถามเรามาว่า ของเราเป็นยังไง

คำตอบคือ ยังไม่ได้คิด และนี่ คือ สิ่งที่เราต้องไปหาคำตอบ

หากได้คำตอบแล้ว ค่อยโทรกลับไปคุยกับเค้าอีกครั้ง

แล้วจึงจะเริ่มต้นทำอย่างอื่นต่อไปได้



ซึ่ง ... หลังจากที่คุยกับพี่เค้า ก็ผ่านมาเกือบจะ 2 สัปดาห์ละ

ทุกอย่าง ยังคง เป็นคำว่า "ไม่รู้" เหมือนเดิม อิอิ

ก็ยังไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่า จะเริ่มรู้คำตอบเมื่อไหร่ ??

โปรดติดตามตอนต่อไป ว่า ความขี้เกียจ จะหายไปตอนไหน




.....




อ้อ ๆ ๆ

มีวัดขนาดของแหวนไปแล้วเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา

นิ้วเล็กจิ๋วของเรา ใส่แหวน Size 45

ความจริง แหวนที่ไมค์ซื้อให้เมื่อปีที่แล้ว Size 47 นะ

แต่ครั้งนี้ เลือก 45 เพราะ จะได้พอดีกับนิ้วมากหน่อย

ไม่หมุนไปหมุนมาตอนใส่ ^^




.....

อีก 10 วัน จะครบ 1 ปีแล้ว ❤️ :)

20-01-17

อีก 10 วัน จะครบ 1 ปีแล้ว ❤️ :)

3,953 วัน ที่เป็นแฟนกัน

บวกกับอีก 356 วัน ของการเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย




ช่วงแรก ๆ ก็เขินนะ เวลาเขียนนามสกุลของตัวเอง ยังรู้สึกไม่ชิน เขิน ๆ ตลอด

ช่วงหลัง ๆ นี้ ก็ยังคงเขินอยู่ (โว๊ะ ป้านี่ เยอะตลอด...)

ปีนี้ กำลังจะก้าวสู่ปีที่ 12 ของเรากับไมค์

เวลาผ่านไป ไวเนอะ ตอนนู้น.... ไมค์เพิ่งมาจีบเราเอง

เผลอแป๊บ ๆ เราก็ใช้นามสกุลของไมค์มาจะครบ 1 ปีแล้ว

มีความสุขบ้าง ความทุกข์บ้าง หัวเราะบ้าง ร้องไห้บ้าง คละเคล้ากันไป

ชีวิตแซ่บจี๊ดพอสมควร ยิ่งแก่...ยิ่งแซ่บ (ห้าห้าห้า)




ปีนี้ เราเริ่มต้นปีด้วยรอยยิ้ม และ เสียงหัวเราะ กับไมค์

เราหวังว่า ปีนี้ จะเป็นจุดเริ่มต้นของหลาย ๆ อย่างในชีวิตของเรา




ช่วงนี้ เราก็จะทำตัวงี่เง่าใส่ไมค์หน่อย ๆ

เพราะกังวลในหลาย ๆ อย่าง อยากจะให้มันเป็นไปตามที่ใจต้องการ

ไมค์ก็ตามใจตลอดนะ จนถึงตอนนี้ ไมค์ก็ยังอยากตามใจเราในทุก ๆ เรื่องเหมือนเดิม

เพียงแต่ ก็ต้องดูความเหมาะสมด้วย ว่า สิ่งที่เราต้องการนั้น มันคือสิ่งที่ควรรึเปล่า




หวังว่า ทุกอย่าง จะพอเหมาะ พอควร และ สมใจเรา  ❤️ 




.....




Happy Saturday ka ... :) #Mr.&Mrs.K




.....

เริ่มต้นปีใหม่ ด้วยรอยยิ้ม :)

17-01-17


หายหน้าจากการเขียนไดอารี่ไป 1 เดือนเต็ม ๆ

มีเรื่องสนุก ๆ เยอะแยะเลย ในช่วงวันหยุดปีใหม่

ไว้จะค่อย ๆ เล่าให้ฟังน้า ....


.....



จากที่หม่าม๊าไมค์บอกว่า ให้เจ้อรหาเพชรมาให้เรา

หลังจากนั้นไม่นาน เจ้อรก็เอาเพชรมาให้เลือก

มีเพชร 2 เม็ด (เม็ดนึงประมาณ 2 กะรัต)

ให้เลือกระหว่าง เม็ดนึง ใบเซอร์ GIA  วิบวั๊บ ๆ

กับอีกเม็ด ก็วุบวิบ ๆ ใบเซอร์ HRD


คนที่เคยใส่แต่แหวนรูปการ์ตูนแบบเรา มีหรอ จะเลือกถูก :D

สุดท้าย หม่าม๊าเลยเป็นคนตัดสินใจให้

แล้วก็ถามเราว่า เรามีแบบแหวนที่อยากได้รึยัง

คำตอบของเราก็คือ .. ยัง ..


เลยกลับมานั่งหาว่า อยากได้แหวนแต่งงานแบบไหนนะ ??


เลือกไปเลือกมา ลังเลอยู่ 2 แบบ คือ

แบบนี้ ...

พอคิดถึงเรื่องแบบที่จะมาทำแหวนแต่งงาน

แบบแรกนี้ จึงแว๊บเข้ามาในหัวของเราเป็นช้อยส์แรกทันที

กับ อีกแบบ ...

มีเพชรเม็ดใหญ่ และมีเม็ดเล็ก ๆ อีก

อันนี้ ก็ชอบนะ น่ารักดี แต่ก็ ลังเล ๆ ๆ 

หลายคนก็เชียร์แบบที่สองนี้ แต่เราก็ยังรักแบบแรก เลยลังเลตัดสินใจไม่ถูก

ไว้ถึงเวลาต้องตัดสินใจ ค่อยว่ากันอีกที ^^

.....

การเริ่มต้นปีนี้ เป็นปีที่เรา รอคอย เพราะ ปีที่แล้วสำหรับเรา คือ แย่มาก ๆ

เราเริ่มต้นปีใหม่ด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

นี่คือ รูปแรกของปี ที่เราถ่ายกับไมค์ ^^

ถ่ายตอนที่เค้ากำลังจุดพลุต้อนรับปีใหม่กันเลย

แต่ เราสองคน ไม่เห็นพลุหรอกนะ ได้ยินแต่เสียง เพราะ ต้นไม้เยอะแยะไปหมด

หวังว่า ปีนี้ จะเป็นปีที่มีแต่ความสุข :)

.....

เราเริ่มมีความคิดที่ว่า อยากมีลูก ก่อนจัดงานแต่งงาน แว๊บเข้ามาในหัว

อยากมีเด็ก ๆ วิ่งเล่นในงานแต่งงานของเราเอง

คิดดูสิว่า มันจะดีแค่ไหน ที่วันพิเศษที่สุดของเรา มีลูก ๆ ของเราร่วมอยู่ในงานด้วย

.....

ข่าวดีบางข่าว ที่เราได้รับรู้นั้น

แว๊บแรก ดีใจสุด ๆ

ต่อมา เริ่มมีความรู้สึกอื่นแทรกเข้ามา

หลังจากนั้น เหตุการณ์บางอย่าง ก็ทำให้เราต้องนึกเสียใจถึงอดีตอีก

การที่ เราได้รับสิ่งของบางอย่าง จากเหตุการณ์บางอย่างของอีกคน

โดยที่คนที่นำมาให้ไม่รู้เรื่อง ว่า มันไม่สมควรนำมาให้เราเลย

ทำให้เรารู้สึกเสียใจมาก ๆ อีกครั้ง

เราอยากร้องไห้เสียตั้งแต่วินาทีที่ได้รับของสิ่งนั้นมา

ตลกตัวเองนะ ปนสมเพชด้วยก็ว่าได้

ที่ต้องมารับสิ่งของเหล่านี้ จากเหตุการณ์บางอย่าง

ของคนที่ทำให้เราเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้

ทำได้เพียง พูดขอบคุณด้วยรอยยิ้ม และรับมันมา

แล้วจึงนำไปทิ้งถังขยะเมื่อถึงบ้าน

.....

OranGe is HAPPY ~~~

10-12-17


OranGe is HAPPY


เป็นวันที่...

เรา มีความสุขที่สุดของปีเลย ถ้านับตั้งแต่ 1 มกราคม 2560 ที่ผ่านมา

.....

อีก 10 เดือน จะแต่งงานแล้ว ...

14-12-17


หลายวันก่อน หม่าม๊าพูดกับเราว่า  หม่าม๊าให้เจ้อรหาเพชรให้เรา

เห็นไมค์บอกหม่าม๊าว่า เราอยากได้เพชร 12 กะรัต

แต่หม่าม๊าว่า เราตัวเล็ก , 12 กะรัต มันจะใหญ่ไปนะ

หม่าม๊าว่า 2 กะรัตน่าจะกำลังสวย


เราฟังม๊าพูดแล้ว ก็เลยหัวเราะ

ตอบม๊ากลับไปว่า ส้มแซวไมค์เล่นค่ะ

แซวไมค์ว่า คบกันมานาน ถ้ายังไม่ยอมแต่งซักที

ส้มจะขอแหวนเพชรจากไมค์ตอนแต่งงาน

โดยคบกันกี่ปี จำนวนกะรัตก็จะตามจำนวนปีที่เราคบกันค่ะ

แต่สงสัย ม๊าคิดว่าเราพูดจริง ...

พอบอกไมค์ ไมค์บอกเราว่า ไว้หาเพชรได้ก่อน แล้วค่อยแต่ง...

ไอ้หย่ะ เค้างอนนะถ้าทำแบบนั้นจริง ๆ

ณ จุดจุดนี้ เพชรไม่ต้องก็ได้ แต่งงานกับชั้นซักทีเถอะ 555

มดลูกชั้นใกล้จะ Expire แล้วน้า ...   :D

.....




นึกถึงเรื่องแต่งงานเมื่อคืนก่อน

สองคืนที่ผ่านมา ก็เลยเริ่ม List รายชื่อโรงแรมที่อยากจัดงานมาคร่าว ๆ

ได้มาหลายโรงแรมแล้วเหมือนกัน




แต่เงื่อนไขของห้องจัดเลี้ยงเราค่อนข้างแตกต่างจากคนอื่น

เพราะ เราไม่อยากได้ห้องจัดเลี้ยงทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า

ไว้ค่อยว่ากันอีกที ... เรื่องราคา ก็สำคัญ เพราะ เสียดายเงินมาก




ตอนแรก ตั้งใจจะจัดแบบเล็ก ๆ คือ

งานช่วงเช้า จัดที่บ้าน

ช่วงบ่ายก็มีกินเลี้ยงกับญาติสนิท ๆ เท่านั้นของทั้ง 2 บ้าน ที่ห้องอาหารของโรงแรม

ไม่เชิญเพื่อนหรือคนรู้จักเลย เชิญแต่ญาติที่สนิทก็พอ

แต่ ไมค์บอกว่า คงจะเป็นแบบนั้นไม่ได้ เพราะ ป๊ากับม๊าคงจะไม่ยอม




แอบชอบโรงแรม Okura กับ Siam Kempinski นะ

แต่ .. ราคา โหดดดดดดดดดดดดดดดดด .... มากกก

อาจต้องแต่งงานที่ลานกว้าง ๆ หน้าสรรพากรที่อยู่ตรงข้ามบ้านเราแทนแล้วแหละ (ไมค์กล่าว) 555




สำหรับตอนนี้

ธีมงาน รูปแบบของงาน เปลี่ยนไปหมดเลยจากที่เคยคิด เคยเขียนไว้ในไดอารี่ อย่างสิ้นเชิง

เปลี่ยนแบบ หน้ามือ เป็นหลังมือไปเลยอ่ะ นึกแล้วก็ตลกตัวเองเหมือนกัน




.....


ไมค์บอกว่า ไม่อยากแต่งงานตามสโมสรหรืออะไรพวกนี้

อยากแต่งงานในโรงแรมมากกว่า (อันนี้ เราเห็นด้วย ^^)


.....

1 เดือนนิด ๆ กับการทำงานกับไมค์

08-12-17


หลังจากเรียนทำขนมจบคอร์สแล้ว

เดือนพฤศจิกายน คือเดือนแรก ของการเริ่มต้นทำงานที่ใหม่ของเรา

พูดซะเว่อร์อีกละ อิอิอิ (>.< )"

เราไปช่วยไมค์ที่ร้าน รู้สึกตัวเอง ทำอะไรไม่เป็นเลยอ่ะ

เข้าใจความรู้สึกของบรรดาพยาบาลที่เราเคยสอนงานใหม่ ๆ เลยว่า

การหยิบจับ หรือ คำศัพท์สิ่งของใหม่ ๆ ที่ยังไม่เคยรู้มาก่อน มันยากแค่ไหน




แทบจะใหม่หมดสำหรับเรานะ

สเกิร์ต กันชน บลา ๆ ๆ นอกจากยี่ห้อแล้ว ยังต้องมีรุ่น ปีอะไร สีอะไร อีก

ไหนจะร้านนี้มาซื้อของ ต้องเปิดบิลเล่มไหน

คนนี้มาเอาของ มาจากร้านไหน เรายังจำไม่ได้ทั้งหมด

เวลาจะทำอะไร ก็จะต้องคอยถามคนอื่นตลอดทุกครั้ง

จนบางครั้งรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีประโยชน์ยังไงก็ไม่รู้ แหะ ๆ ^^"




มีบางครั้ง ก็ลองเข้าโกดังไปหยิบของเองบ้าง

กรุล้อ กันสาด กันชน สเกิร์ต อะไรพวกนี้ เริ่ม ๆ รู้ที่รู้ทางแล้วว่า อะไรอยู่ตรงไหน

อีกซักพัก ใหญ่ ๆ ๆ ๆ  เลยแหละ กว่าเราจะโอเค



อ้อ ๆ เรื่องรับโทรศัพท์อีก

หงุดหงิดสุดเลยแหละเรื่องนี้

ก่อนหน้านี้ ทำงานที่บ้าน เวลาโทรศัพท์ดัง ทุกคนจะคุยกับเรา

เพราะ เรารู้เรื่องทุกเรื่อง

แต่ พอไปช่วยไมค์ทำงาน มันกลับกันหมด

ใครโทรมา พอรับสาย เราไม่สามารถตอบอะไรได้เลย

มันเลยเป็นความหงุดหงิดที่เกิดขึ้นในตอนนี้

คงต้องใช้เวลาอีกนั่นแหละ กว่าทุกอย่างจะโอเค





ถึงแม้จะไปทำงานด้วยอารมณ์ มึน ๆ เบลอ ๆ

แต่ ก็ยังคงมีความสุขกับการตื่นเช้าแล้วคิดว่าต้องไปทำงาน

เช้าวันจันทร์ ไม่ใช่เช้าที่น่าเบื่อหรือน่าขี้เกียจอีกต่อไปสำหรับเรา

เรา Happy กับการทำงานในทุก ๆ วันเลยนะ

กินทั้งวัน จนน้ำหนักขึ้น แก้มบวมเลย

วันก่อนชั่งน้ำหนักที่โรงพยาบาล ต๊กกะใจเลย เป็นไปได้ยังไง

น้ำหนักเยอะที่สุดในรอบ 6-7 ปีเลย อิอิ




.....




อยู่กับไมค์ทั้งวัน (อยู่กับป่ะป๊า-หม่าม๊าทั้งวันด้วย)

มันทำให้เรา ติดหนึบ ไมค์ มากกว่าเดิมอีก เอิ๊ก ๆ

เอาหล่ะ ต่อไปนี้ จะแยกจากกัน ยิ่งยากเข้าไปอีก

ก่อนหน้านี้ เจอกันแค่ช่วงหัวค่ำถึงดึก ๆ ก็ติดไมค์จะแย่อยู่แล้ว

นี่ อยู่ด้วยกันตลอดเวลาเลย....

คิดดูก็แล้วกัน ว่า จะติดหนึบหนักกว่าเดิมแค่ไหน :P





.....


Happy Thursday ka .. :)


.....