ดีใจกับการติด Braces โลหะ ๆ ๆ

27-04-2016


เมื่อวานมีนัดหมอฟัน ก็ไปตามนัดปกติ
แต่ ไปด้วยใจตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ
เพราะเมื่อเดือนที่แล้ว คุณหมอบอกว่า จะถอดหมุดที่เหงือกบนออก
แอบกลัวเจ็บ จำได้ว่า เมื่อตอนถอดหมุดจากเหงือกล่าง เจ็บมาก ๆ

แต่ผิดคาด เพราะ คุณหมอยังไม่ถอด
และเปลี่ยน Braces จากเซรามิกใส เป็นแบบโลหะ (เฉพาะฟันบน 6 ซี่หน้า)

สาเหตุที่ต้องเปลี่ยนเป็นแบบโลหะ คือ

คุณหมอต้องการเห็นรูปฟันว่าโค้งได้รูปตามที่ต้องการแล้วหรือยัง

ตอนใส่แบบเซรามิก มันทำให้ดูได้ไม่ชัด

และ ช่วงโค้งสุดท้ายของการจัดฟัน จะมีการแกะ Braces และติดใหม่ เพื่อปรับรูปฟัน แทบจะทุกครั้ง

ของส้มเป็นเซรามิก ทำให้เวลาแกะออก มันแตก

คุณหมอเลยขอเปลี่ยนเป็นแบบโลหะ เพื่อความสะดวก

(ตอนแรก หมอกลัวส้มไม่พอใจ แต่ที่ไหนได้ ส้มดีใจมาก)

ตอนนี้ ฟันล่าง เรียบร้อยหมดแล้ว โค้งสวยได้รูป ถูกใจคุณหมอ

แต่ว่า ฟันบน ยังไม่ถูกใจ คุณหมอเลยขอปรับให้โค้งอีกนิดก็แล้วกัน

แล้วอีกอย่าง คือ ฟันบนคู่หน้า 2 ซี่ จะต้องย้อยนิด ๆ ไม่ใช่เท่ากันหมด

ส้มฟังแล้วก็ โอเค ๆ ยังไงก็ได้ ขอแค่ฟันไม่เหยิน เวลายิ้มแล้ว "สวย" เป็นพอ ^^

(แต่ตอนนี้ เวลายิ้ม ปากเบี้ยวนะ ก็ต้องรอดูต่อไป ว่าจะเป็นยังไง)

การเปลี่ยน Braces จากเซรามิก เป็นโลหะ ทำให้ความลั๊ลลาของส้มบังเกิด ...

ยังไง ???

อิอิ...

ก็ ตอนใส่แบบเซรามิก เวลากินอะไรที่สีจัดจ้าน ยางที่ดึงฟันจะเปลี่ยนสี แล้วเห็นได้ชัด

ทำให้น่าเกลียดมาก ๆ เหมือนพวกฟันสกปรก

ส้มก็เลยตัดปัญหานี้ ด้วยการงดกินอาหารสีจัด

ซึ่งทำให้พลาดของโปรด อย่าง แกงไตปลา

ชีวิตเศร้ามาก เวลาเห็นร้านไหนขาย น้ำลายงี้..... ท่วมปาก (ห้าห้าห้า)

แต่ก็ต้องอดใจไว้ เพราะไม่อยากยิ้มแล้วเห็นยางเหลือง ๆ เขียว ๆ

เพราะเวลามันเปลี่ยนสี มันไม่ได้เปลี่ยนแค่สีเหลือง ถ้าหนัก ๆ หน่อย ถึงกับเขียวเลยเชียว

มองแล้วน่าเกลียดสุด ๆ

แต่ตอนนี้ สบายละ ๆ ๆ

ถึงแม้ฟันล่างจะยังเป็นเซรามิก แต่ฟันบนเป็นโลหะ ก็ไม่เป็นไร เพราะ เวลายิ้ม ฟันล่างมักไม่เห็น

หากว่ามันจะเหลือง หรือจะเขียว หรือจะแดง (เอ๊ย.. นั่นมันสัญญาณไฟจราจรแล่ว .. อิอิ) ก็ไม่เป็นไร

แกงไตปลาจ๋า............... คิดถึงที่ซู๊ดดดดดดดดดดด.....

แผล่บ ๆ ...

.....

Happy Wednesday ka .. :)


.....

แพลนชีวิต

20-04-2016


ปีนี้ อายุ 31
ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด น่าจะได้แต่งงานตอนช่วงอายุ 32 (ซึ่งก็ประมาณปลายปีหน้า)
สิ่งที่รออย่างเดียวในตอนนี้คือ "บ้าน" ที่กำลังสร้าง
ณ ปัจจุบัน กำลังจะขึ้นชั้น 2 แล้ว ช่วงปลายปีนี้ หรือเลทหน่อยก็เป็นต้นปีหน้า โครงสร้างน่าจะเรียบร้อย
ตกแต่ง นู่นนี่นั่น กระจุ๊กกระจิ๊กอีก ก็คงปลายปี 2560 แหละ
ส้มกับไมค์ตั้งใจไว้ว่า เราจะแต่งงานกันเลย ทันทีที่บ้านสร้างเสร็จ
นี่คือ แพลนของส้มกับไมค์

ส่วนตัวส้มเอง
ตอนนี้ ทำงานประจำอยู่ ทำมาแล้ว ปีนี้เป็นปีที่ 8 เข้าสู่ปีที่ 9
ถึงเวลาจบการทำงานประจำของตัวเองแล้ว :)

หลายวันก่อนมาเปรย ๆ ไว้ว่า จะลาออกจากงาน
แล้วไปเที่ยวแบบเรื่อยเปื่อยไม่มีกำหนดกลับช่วงปลายปีหน้า
มาวันนี้ คิดว่า ช่วงปลายปี อาจช้าไป ส้มอาจจะลาออกเร็วขึ้น
เพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตตามที่ต้องการเร็วอีกหน่อย ก่อนจะแต่งงาน
เพราะ ถ้าแต่งงาน ส้มอยากมีลูกเลย ไม่อยากเสียเวลาแล้ว
ถ้าจะมารอเที่ยวตอนหลังแต่งงาน คิดว่า น่าจะไม่เหมาะ

ที่คิดไว้ตอนนี้ ก็ประมาณเดือน พ.ค. ของปีหน้า หรืออาจจะเร็วกว่านั้น
เท่ากับว่า เหลือเวลาในการทำงานอีกประมาณ 12 เดือน พอดี (นับจากวันนี้)
ขอเก็บเงินอีกนิด เพื่อใช้ชีวิตแบบไม่มีงานทำเกือบ ๆ ปี (ก่อนแต่งงาน)

12 เดือนสุดท้ายของการทำงาน
มันทำให้หัวใจพองโต ที่รู้ว่า วันสิ้นสุดของการทำงานตรงนี้ คือ เมื่อไหร่
มันทำให้จิตใจเบิกบานในทันทีที่คิดว่า อีกไม่นานแล้ว เราจะได้ใช้ชีวิตในแบบที่เราต้องการ
ไม่ต้องอยู่ในกรอบของการทำงาน 6 วัน ตื่นมา ทำงาน เลิกงาน กินข้าว นอน
เราจะได้ทำหลาย ๆ สิ่ง หลาย ๆ อย่างที่อยากทำ

ไปเที่ยว พักผ่อน อยู่กับตัวเอง อยู่กับลิลลี่ ให้หนำใจ
เรียนทำอาหาร เรียนทำขนม
ทำในสิ่งต่าง ๆ ที่ตอนทำงาน ไม่สามารถทำได้ ที่แม้แต่จะเจียดเวลาไปทำใบขับขี่ ยังไม่มี

โหย... แค่คิด ก็ยิ้มแก้มแทบปริแล้ว ^____________^



.....


ทำแบบนี้ มีเงินเหลือนักหรือไง คำตอบ คือ ไม่เลยนะ
ไม่ได้รวยล้นฟ้า ส้มก็แค่มนุษย์เงินเดือนคนนึง เงินเดือนไม่ได้เยอะมาก
เหมือน ๆ คนอื่นทั่ว ๆ ไปนี่แหละ เผลอ ๆ อาจจะน้อยกว่าด้วยซ้ำ

หลายคนอาจมองว่า ไม่ได้รวย ไม่ได้มีเงินเหลือ ไม่ได้สบาย
แต่ทำตัวแบบนี้ กระแดะว่ะ

ไม่เป็นไรนะ นึกว่า นึกด่า ในใจได้
คือ ตัวของเราเอง ย่อมรู้ว่า อะไร ที่เคยเกิดกับเราบ้าง ปัจจุบัน เราเป็นยังไง
ตอนนี้ก็ไม่ได้ใช้ชีวิตสบายมากนักหรอกนะ แต่ถ้ามีโอกาศ ก็อยากใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองต้องการ

ส้มกำลังจะเดินไปอีกก้าวของชีวิต ซึ่งก็คือ การแต่งงาน
ดังนั้น ขอส้มใช้ชีวิตในแบบที่ส้มต้องการบ้าง
ขอใช้ชีวิตในแบบที่ตัวเองโหยหามาตลอด 9 ปีที่ผ่านมา

นี่แหละ คือ สิ่งที่คิดในตอนนี้...
ส่วนคนอื่น จะคิดยังไง ก็เป็นเรื่องของคนอื่น
ส้มจะคิดแต่ในส่วนของส้มคนเดียว เพราะ ชีวิต เป็นของส้มเพียงคนเดียว

.....

คำว่า "โอกาศ"
มันแทบจะไม่ผ่านเข้ามาในชีวิตของส้มเลย

โอกาศ ในการทำงาน
โอกาศ ที่จะได้ทำงานที่ตัวเองชอบ
โอกาศ ที่จะได้ไปเที่ยวนู่นนี่นั่น
โอกาศ ที่จะมีเพื่อนใหม่
โอกาศ ที่จะ.... (ละไว้ ในฐานที่เข้าใจแต่เพียงคนเดียว)

โอกาศต่าง ๆ ของส้ม มันไม่เคยผ่านเข้ามาเลย
คำว่า "โอกาศ" ที่ขาดหายไป ในช่วง 9 ปีที่ผ่านมา
มันทำให้ส้มต้องใช้คำว่า "อดทน" อย่างมาก ทั้งความรู้สึก และ จิตใจ
พยายามหาว่า ความสุข ของสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ มันอยู่ตรงไหน
และดึงมันมาไว้กับตัวเราให้มากที่สุด

หลายสิ่ง หลายอย่าง หลายเหตุการณ์ เราไม่ได้เป็นคนทำ
แต่ผลที่เกิดขึ้น มันมีผลกับเรา
ดังนั้น สิ่งที่ทำได้คือ การ "ยอมรับ" และ อยู่กับมันให้ได้

ไม่โทษใครนะ ที่ทำให้บางครั้ง พลาดโอกาศในชีวิตไปหลายอย่าง
ทุกคนล้วนมีเส้นทางชีวิตเป็นของตัวเอง
สวรรค์ลิขิตมาแล้วว่า คน ๆ นี้ ต้องมีชีวิตแบบนี้
ส้มก็ได้แต่ทำวันนี้ให้ตัวเองมีความสุขที่สุด แค่นั้น ...

และ วันที่ส้ม มีคำว่า "โอกาศ" เข้ามาในชีวิต
ส้มก็ไม่อยากพลาดมันไป
ถึงแม้ ใครจะว่า ใครจะคัดค้าน ยังไงก็ตาม
แต่ "โอกาศ" ในการทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการในครั้งนี้ ส้มจะไม่ยอมให้มันหลุดลอยไปแน่

.....

ความฝันของส้ม

12.04.2016

ความฝันที่จะได้ไปเที่ยวที่ใดที่หนึ่ง ของแต่ละคน ย่อมไม่เหมือนกัน
ความฝันของส้มคือ การได้ไปเที่ยว ฮ่องกง

ยังไง ฮ่องกง แกเรียกว่าเป็นความฝันเลยหรอ ???

ใช่... ส้มชอบประเทศฮ่องกงมาก ไม่รู้ทำไมนะ
บางคนชอบ ญี่ปุ่น เกาหลี อิตาลี่ อเมริกา สวิสเซอร์แลนด์ หรืออะไรก็ตาม

แต่สำหรับส้ม แค่ "ฮ่องกง" เพียงประเทศเดียวเท่านั้น

ไม่ใช่ฝันแค่ ได้ไปเที่ยว 5 วัน 10 วัน แค่นั้นนะ
แต่ ความฝันของส้มคือ การได้ไปเที่ยวฮ่องกงคนเดียว

อ่านไม่ผิด ""คนเดียว""

และ เป็นการไปเที่ยวแบบไม่มีกำหนดกลับ ................  เอ๊ะ... ยังไง (อิอิ)

คือ ส้มจะไปเที่ยวแบบไม่มีกำหนดวันกลับ
เที่ยวไปเรื่อย ๆ จนรู้สึกว่า อิ่ม แล้วอยากกลับเมื่อไหร่ก็ค่อยกลับ
คิดไว้คร่าว ๆ ก็น่าจะประมาณ 1 เดือน

จะไปเที่ยวแบบไม่รีบ เช้าตื่นมา สบาย ๆ แล้วตะลอนไปตามสถานที่ที่ชอบ

ส้มเคยไปแล้วครั้งนึงกับแนน เมื่อหลายปีที่แล้ว
ตั้งแต่กลับมา ความคิดที่ว่า จะไปเที่ยวคนเดียว แบบไม่มีกำหนดวันกลับ จึงเกิดขึ้น

.....


มาวันนี้ ความฝันนั้น ใกล้จะเป็นจริงแล้ว
แพลนไว้คร่าว ๆ หากไม่มีอะไรผิดพลาด ช่วงประมาณปลายปีหน้า ส้มน่าจะได้ทำตามความฝันนี้
แค่คิด ก็ตื่นเต้นแล้ว ^^


.....


Happy Songkran Day ka ... :)


.....

ใครว่า .. มิตรภาพดีดี หายาก

วันจันทร์ที่ 14 มีนาคม 2559


มิตรภาพ เกิดขึ้นง่าย เพียงแค่เรายิ้ม หากเรายิ้มให้ใคร แล้วเค้ายิ้มตอบ
ส้มว่า แค่นี้ ก็ถือว่า มิตรภาพได้เกิดขึ้นแล้ว

เริ่มแรกของการขายของในอินสตาแกรม
มีลูกค้าคนนึงเข้ามาทักส้ม
และ เริ่มต้นทักทายกันด้วยประโยคที่ว่า..
เราทำของเลียนแบบร้านเธอใช้เองนะ...
เธอว่าอะไรมั๊ย ???

ในตอนนั้น จำได้ว่า แปลกใจมาก กับประโยคบอกเล่า
และประโยคคำถามของลูกค้าคนนี้

ลูกค้าคนนี้ ถือได้ว่า เป็นลูกค้าคนแรก ๆ ของร้านส้มเลย
น่าจะไม่เกินคนที่ 10 ของการขายของนะ แต่จำไม่ได้ว่าคนที่เท่าไหร่

ตอนนั้น ยังใหม่มาก ๆ กับการพูดคุยโต้ตอบกับลูกค้า
จึงเกิดความรู้สึกว่า ลูกค้าคนนี้น่ากลัวจัง ^^"
แต่ก็ทำใจดีสู้เสือ

เวลาผ่านไป ส้มกลับถูกชะตากับลูกค้าคนนี้อย่างบอกไม่ถูก
เค้าซื้อของกับส้มทีไร ส้มต้องมีของแถมให้เค้าทุกครั้ง
ทั้ง ๆ ที่จำนวนสิ่งของและจำนวนเงินที่เค้าซื้อนั้น ไม่ได้มากเลย
แต่... ชอบอ่ะ ชอบเค้าคนนี้ ไม่รู้สิ บอกไม่ถูก ^^

จนมาตอนนี้ ถึงแม้จะรู้จักกันมาแค่ 7-8 เดือน
แต่เมื่อวันก่อน ที่รู้ว่าส้มโดนหลอก
เค้ากลับซีเรียสกับเรื่องนี้มากกว่าส้มเสียอีก
เป็นธุระไปสืบสาวราวเรื่องให้ส้ม
จนสุดท้าย ทุกอย่างก็คลี่คลายไปในทางที่ดี

ส้มรู้สึกดีมาก ๆ จริง ๆ กับคน ๆ นี้
ถึงแม้จะไม่เคยเจอหน้ากัน เคยแต่คุยกันผ่านตัวหนังสือ
แต่กลับรู้สึกเหมือนว่า เค้าเป็นเพื่อนที่ไว้ใจได้คนนึงเลย ^^


ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ... พาลอย..พลอย อิอิ :)


.....


Happy Monday ka ... :)


.....

ระหว่างรอไมค์ติดฟิล์มกระจกน้องดำเกิง

28-02-16

วันนี้ไมค์ไปติดฟิล์มกระจกให้น้องดำเกิงใหม่

ติด 80 รอบคัน ยกเว้นบานหน้า เป็น 60

สร้างความลำบากให้ตัวเองมาก เพราะ ไฟหน้ารถก็ไม่ค่อยจะยอมเปิด

เหตุผลคือ กลัวคนไม่เห็นว่า ไฟวงแหวนเค้าสวย (- . -  )"

ระหว่างรอ ส้มก็เลยไปเดินเล่น ถ่ายรูปเล่นไปเรื่อย

เพลินดีเหมือนกัน ^^

ถนนเลียบทางด่วนรามอินทรา ริมถนนจะมีต้นไม้เยอะเลย
แล้วก็มีทางเดินเล็ก ๆ ร่มรื่นพอสมควร ส้มก็เลยถ่ายรูปต้นไม้เล็ก ๆ ที่ขึ้นตรงซอกคอนกรีต
น่ารักนะ ๆ ^^

ถ่ายรูปตัวเองบ้างซิ...
วางกล้องไว้บนต้นไม้ กดตั้งเวลาถ่ายรูป แล้ววิ่งไปวิ่งมา
กว่าจะได้รูปที่ถูกใจ วิ่งอยู่หลายสิบรอบเหมือนกันนะ ^^"
คนขับรถผ่านไปผ่านมาเห็นส้ม คงคิดว่า นังนี่ท่าจะบ้า วิ่งไปวิ่งมาอยู่ได้ :D

^^

.....

Happy Sunday ka ... :)

.....

วันหยุด พาเด็ก ๆ ไปเล่นนอกบ้าน

21-02-16


วันหยุด ^^ ชอบ.....

เล่นไปเล่นมา หน้าคว่ำบนไอติมซะงั้น เปื้อนหมดเยย ^^"

เลยต้องจับอาบน้ำนอกสถานที่ อิอิ (>.< )"

เป็นอีก 1 วัน ที่มีความสุข :)


.....


Happy Sunday ka ... :)


.....

วาเลนไทน์ปีนี้ :)

14-02-16

ความจริง เวลา ก็แทบจะไม่มีเลยนะ เพราะ ภาระกิจเยอะมาก ๆ ๆ ๆ ๆ

เช้าตื่นมา ... ส้มรีบถ่ายรูปของที่จะขาย

ประมาณ 10 โมง ซ้อมถ่ายรูปรับปริญญาให้แป้ง

เที่ยงนิด ๆ ตาลีตาเหลือกไปซื้อของ

กว่าจะได้เจอไมค์จริง ๆ ก็เกือบ ๆ 3 โมงเย็น

พักหลังมานี้ ตั้งแต่ร้านส้มยุ่ง ๆ (ก็ประมาณ 2-3 สัปดาห์มานี้ ที่ยุ่งมาก ๆ)

ไม่ใช่ว่า เราไม่มีเวลาให้กันนะ เวลาหน่ะ เท่าเดิม แต่ ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน มันมีแต่ทำของขาย แพ็คของส่งลูกค้า แทบไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นเลย

แม้แต่ความรู้สึกที่อยากจะจับมือไมค์ มันก็แทบไม่มี เพราะ เหนื่อยมาก กับการทำงาน และการขายของ

ส้มเข้าใจเลยว่า เงิน กว่าจะได้มาแต่ละบาท มันยากจริง ๆ

เมื่อก่อน ที่ทำงานกินเงินเดือนเพียงอย่างเดียว ส้มรู้สึกว่า ชีวิตสบ๊าย-สบาย ใครบอกเงินหายาก ไม่จริง เถียงหัวชนฝา เพราะ สบายจะตาย พอถึงเวลา ก็ได้เงินเดือน วัน ๆ นั่งที่โต๊ะ ตากแอร์เย็น ๆ เขียนไดอารี่ ดูนู่นดูนี่ในเวป อ่านกระทู้พันทิป บลา ๆ ๆ ...

แต่พอเริ่มขายของ

ทุกอย่างในชีวิตก็เปลี่ยนไปหมด เวลา 24 ชั่วโมง แทบไม่พอ

ส้มหยุดขายของไปเดือนกว่า ๆ นะ เมื่อช่วงปลายปีที่ผ่านมา เพราะคิดว่า ไม่ไหวแล้ว เหนื่อยมาก

แต่พอปลายธันวา ก็กลับมาขายอีกครั้ง

ชีวิตกลับมาเร่งรีบเหมือนเดิม โดยเฉพาะ สัปดาห์ที่แล้ว ช่วงก่อนวันวาเลนไทน์ ที่ร้านขายดีมาก ๆ ๆ

2 สัปดาห์ที่ผ่านมา ส้มเลยไม่ได้เขียนไดอารี่เลย

ตื่นเช้ามา รีบถ่ายรูป  พักเที่ยง กินข้าวแบบรีบ ๆ แล้วรีบถ่ายรูปต่อ ตอนเย็นเลิกงาน รีบจัดของเตรียมไปแพ็คกับไมค์ พอเจอหน้าไมค์ก็แพคของ ทำของ เป็นแบบนี้จนหลับตานอนทุกวัน

กลับสู่อาการนอนหลับไม่สนิท หลับ ๆ ตื่น ๆ ตลอดทั้งคืน เพราะในหัว คิดแต่ว่า...

พรุ่งนี้ จะหยิบอะไรมาถ่ายรูปขาย

พรุ่งนี้ จะขายของได้ดีมั๊ย

พรุ่งนี้ จะต้องเตรียมของอะไรบ้าง

ทำเอาส้มเหนื่อยจนอยากถอดใจ แต่ว่า ท่องไว้ตลอดว่า ไม่นะ ชั้นจะต้องสู้ ไม่มีอะไรได้มาง่าย ๆ

คือ เหนื่อยนี่ เหนื่อยจริง ๆ ไม่ใช่แค่บ่นว่าเหนื่อยใจ แบบที่เมื่อก่อนบ่น แต่มันคือ เหนื่อยกายจริง ๆ

นอนไม่พอ กินไม่อร่อย ไม่มีคำว่า Slow Life เหมือนคนอื่นที่ชอบพูดกัน สโลว์ไลฟ์คืออะไร ชั้นไม่รู้จัก (ห้าห้าห้า)

เมื่อประมาณวันพุธหรือพฤหัสที่ผ่านมา ออกอาการงอแงขั้นรุนแรง

นั่งคิดแบบ ไม่เอาแล้ว ไม่ไหวแล้ว ชีวิตช๊าน... ทำไมมันแย่แบบนี้ อยากทำอะไรก็ไม่ได้ทำ

อยากเล่นอูคู่เลเล่ อยากนอนดูละคร อยากนอนกอดลิลลี่ อยากไปนู่น อยากไปนี่ ทุกอย่างคือ ไม่ได้ทำทั้งหมด เพราะ ไม่มีเวลา

คือ เกือบจะถอดใจแล้วแหละ แต่พอกลับมาบ้าน มานอน แล้ววันรุ่งขึ้น ได้พัก ทุกอย่างก็กลับสู่สภาวะปกติ พร้อมกลับมาสู้เหมือนเดิม ^^

ถามว่า จะทำต่อมั๊ย คำตอบคือ ไม่ถอดใจง่าย ๆ เหมือนครั้งที่แล้วแน่ ... สู้.............. !!! ^^

.....