บางที ก็หนักใจแทนไมค์นะ

03.12.15

"พูดไปสองไพรเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง"

สุภาษิตนี้ ส้มควรจะท่องให้ขึ้นใจ เพราะ บางสิ่งบางอย่าง ต้องรอเวลาที่เหมาะสม
หากยังไม่ถึงเวลา ต่อให้ร้องแร่แห่กระเชิงเท่าไหร่ มันก็ไม่มีประโยชน์
มีแต่จะทำให้เสียความรู้สึกทั้งคนพูดและคนฟัง

วันนี้ ส้มงอแงกับไมค์อีกแล้ว
(แหม... ใช้คำว่า "งอแง" ฟังดูน่ารักเชียว ที่ไหนได้ คำว่า "งี่เง่า" น่าจะเหมาะกว่า)

เรื่องเดิม ๆ ที่จะงี่เง่าเป็นพัก ๆ (หากนึกขึ้นมาได้)

นั่นก็คือ..
ชั้นแก่แล้วนะ / ชั้นอายุ 30 แล้ว / ชั้นจะท้องมั๊ย / ชั้นจะมีลูกทันมั๊ย

งัดข้อกับไมค์ สุดท้าย ก็พบกับความพ่ายแพ้ (ห้าห้าห้า)
ไม่เชิงแพ้หรอก ส้มก็เข้าใจเหตุผลของไมค์แหละว่า สาเหตุที่ในตอนนี้ ยังไม่แต่งงาน
แต่บางอารมณ์ มันอยากจะงี่เง่า มันก็งี่เง่าขึ้นมาแบบไม่มีเหตุผล (ไม่รู้ทำไม)

แต่พอได้ระบายอารมณ์ผ่านตัวหนังสือใส่ไมค์เรียบร้อยแล้ว
มันเหมือนได้ปลดปล่อย สภาวะอารมณ์กลับสู่สภาพปกติ
ความคิดที่ว่า ต้องแต่งงานแล้วนะ ต้องแต่งงานให้ได้ เพราะชั้นจะมีลูกแล้ว มันก็หายไปทันที
(งงกับตัวเองเหมือนกัน)

พอตอนเย็นเจอหน้าไมค์ ประโยคแรกที่ไมค์ถามส้มคือ
เดือนนี้บอกว่าจะเป็นเมน เป็นรึยัง ?

เง๊อวววววววววววววววววว.......

ตอบเสียงอ่อย ๆ ว่า ยัง !!

ไมค์พูดกลับมาว่า
ไมค์เข้าใจ ๆ เดือนละครั้ง มักเป็นแบบนี้ ไมค์เข้าใจ

เง้อ..................
พองี่เง่าปุ๊บ สิ่งที่ผิดไม่ใช่ตัวส้ม แต่เป็นเลือดลมต่างหาก (ห้าห้าห้า)


.....


Happy Thursday ka .. :)


.....