เป็นไปได้งาย.... 17 องฉาในเมืองหลวง

25-01-16


ไม่เขียนไม่ได้เลย สำหรับเรื่องอุณหภูมิในวันนี้ อากาศดีมาก..... จนไม่อยากให้มันผ่านไปเลย
วันนี้ 17 องศา .... อู้ว์....... มหัศ-ศะ-จอ-รอ-หรร-การันต์-ยอ....


^^

จะว่าไป ปีที่ผ่านมา ยังไม่ได้ทำตัวเว่อร์เลยนะ อิอิ

ส้มชอบใส่เสื้อกันหนาวเว่อร์ ๆ กับรองเท้าบู๊ท.....

ชอบใส่เสื้อผ้าที่ทำให้ผู้คนรอบข้างที่พบเห็นนินทา ว่า อีนี่เว่อร์ ในช่วงที่อากาศเย็น อิอิ

วันนี้ อากาศเย็นนะ แต่เว่อร์ไม่ได้เพราะมาคอร์ทแบด T^T

เซง... เสียเวลาเว่อร์ไป 1 วัน

.....

ตามหาแก้วเคโระมาหลายวัน ในที่สุด ก็ได้มาครอบครอง

น่ารักที่ฉุด....

มีกำลังใจกินน้ำเพิ่มอีก 80 ปุเซง ห้าห้าห้า....

.....

กินไอติม , เดินเล่น

24-01-16


วันอาทิตย์ ว่างงง..... แต่ ตื่น 7 โมงครึ่งเองโดยอัตโนมัติ T^T
วันนี้ จะไปซื้อของเข้าร้าน..... ตั้งใจไว้ว่า จะซื้อเฉพาะสิ่งที่ต้องการ ไม่ซื้อพร่ำเพรื่อ
และ... ทำได้ อิอิ ห้ามใจ ไม่มองอย่างอื่น ซื้อเสร็จ รีบกลับ ^^

ขากลับ ฝนตกซะงั้น เลยนั่งแท๊กซี่เข้าบ้าน

ตอนเย็น ไมค์มารับที่บ้าน ไปพารากอนกัน หม่ำไอติม
เป็นครั้งแรก ที่เราสองคนกินไอติมเยอะ สั่งเฮอริเคนมา กินกันเรียบ แผล่บ ๆ

กินไอติมเสร็จ ก็ไปเดินเล่นสยาม

ใครจะคิด ว่าจะได้ใส่เสื้อกันหนาวด้วย มหัศจรรย์มาก... อิอิ

อยากให้หนาวหลาย ๆ วันเนอะ ^^

.....

เสียใจจริง ๆ กับ "ปอ ทฤษฏี"

23-01-16

ไม่คิดเลยนะ ว่าตัวเอง จะรู้สึกเสียใจ กับการจากไปของ "ปอ ทฤษฏี"

ก่อนหน้านี้ ก็มีติดตามข่าวการป่วยของเค้าบ้าง เป็นระยะ ๆ ว่า อาการเป็นอย่างไรแล้ว แค่นั้น

ซึ่ง ... โดยปกติแล้ว ส้มก็ไม่ได้เป็นติ่งดารา หรือ เป็นแฟนคลับของใครเป็นการส่วนตัว

สำหรับ ปอ นั้น ส้มก็แค่ดูผลงานของเค้า เหมือนที่ดูดาราคนอื่น ๆ แสดงละคร ละครเรื่องไหนน่าสนุกก็ดู เรื่องที่ไหนที่ดูแล้วไม่ใช่แนว ก็เลิกดู คือ พูดง่าย ๆ ว่า ไม่ได้เป็นแฟนคลับนั่นแหละ

แต่ไม่รู้ทำไม การจากไปของ ปอ ถึงทำให้ส้มรู้สึกใจหายทุกครั้งที่นึกถึง และมักคิดว่า เค้าไม่น่าจากไปเลย แปลกดีเหมือนกัน

ถามว่า รู้มั้ยว่า ที่ผ่านมา เค้าทำความดีอะไรบ้าง ตอบเลยว่า ไม่ (เพิ่งจะมารู้ตอนหลังว่าเค้าทำอะไรบ้าง ก็จากสื่อต่าง ๆ ที่แชร์กันบนโซเชียลนี่แหละ)

รู้สึกใจหาย จิตใจหดหู่ และไม่สบายใจ ทุกครั้ง ที่นึกถึง

บอกไม่ถูก ไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือได้ รู้สึกแต่ว่า เสียใจจริง ๆ กับการจากไปของเค้า เสียใจแบบไม่มีเหตุผล มีแต่ความรู้สึกล้วน ๆ

.....

ในตอนแรก ว่าจะไม่เขียนเรื่องนี้นะ แต่ ส้มอยากเก็บรูป ๆ นี้ไว้ ก็เลยเขียนไดอารี่หน้านี้ขึ้นมา

ไม่รู้สิ ส้มอยากเก็บคน ๆ นี้ ไว้ในส่วนหนึ่งของความทรงจำ ว่า เราเสียใจกับการจากไปของเค้ามากจริง ๆ

.....

อุดฟัน ๆ ๆ

17-01-16

มีนัดหาหมอฟันตามปกติ (แถมด้วยอุดฟัน 1 ซี่)

กลัวซะมากมายตั้งแต่เดือนที่แล้ว พอรู้ว่า เดือนหน้าจะต้องอุดฟันเท่านั้นแหละ กลัวจนไม่รู้จะกลัวยังไง กลัวเสียวฟันมาก ๆ แต่พอถึงเวลาจริง ๆ กลับสบาย ไม่มีอะไรต้องกังวล ^^ เสียวฟันแค่นิดเดียวเอง

การอุดฟันผ่านไปได้ด้วยดี พอเจอคุณหมอจัดฟัน ปัญหาของส้มจึงเริ่มเกิด

วันนี้ คุณหมอให้ดึงยางด้วย (โดยดึงยางที่ฟันกรามด้านบนข้างขวามาคล้องกับฟันกรามด้านล่างข้างขวา) ตอนคุณหมอดึงให้ มันดูง่ายมาก ๆ เห็นแล้วไม่น่ามีปัญหาอะไร สบายมาก

เราจะต้องเปลี่ยนยางนี้วันละ 1 ครั้ง (คุณหมอให้เปลี่ยนตอนก่อนนอน)

ช่วงกลางคืน ก่อนแปรงฟัน ส้มก็ดึงยางออก แล้วไปแปรงฟันตามปกติ

พอมาถึงตอนดึงยาง คิดว่าง่ายไง สบายมากเหมือนทุกครั้ง (เพราะดึงมาหลายครั้งหลายตำแหน่งแล้ว ไม่มีปัญหา ครั้งนี้ ก็คิดว่าน่าจะไม่มีปัญหาเหมือนครั้งอื่น ๆ)

แต่... ไม่ใช่เลย

พอเกี่ยวยางกับฟันบน แล้วจะดึงมาคล้องฟันล่าง ยางที่ฟันบนหลุด เป็นแบบนี้ทุกครั้ง

ทำไปเรื่อย ๆ จนเปลี่ยนใหม่ เป็นเกี่ยวยางที่ฟันล่างก่อน แล้วค่อยดึงไปฟันบน

เหมือนจะง่ายขึ้น เพราะ ฟันล่าง เกี่ยวยังไง เวลาดึงก็ไม่หลุดง่าย ๆ แต่มันไปยากตอนที่คล้องฟันบน

เพราะ คล้องเท่าไหร่ ก็ไม่ได้ซักที พอปล่อยมือก็หลุด ๆ เป็นแบบนี้ตลอด

ส้มทำอยู่ 1 ชั่วโมงเต็ม ๆ จนเลือดออกที่เหงือกเต็มไปหมด เพราะเล็บไปโดนเหงือกตอนจังหวะที่พยายามจะคล้องฟันบน

ส่วนมุมปากข้างขวา ไม่ต้องพูดถึง ฉีกไปเรียบร้อยแล้ว เป็นแผลค่อนข้างใหญ่ มองดูแล้วเหมือนคนเป็นปากนกกระจอกเลย T^T เศร้ามาก .......

คงต้องนัดคุณหมออีกครั้ง เพื่อแก้ไขปัญหานี้

.....

ความรักที่หล่นหายไป กลับมาแล้ว :)

10-01-16

วันนี้ตอนประมาณบ่าย 2 ส่งข้อความใน fB หาคน ๆ นึง (เราไม่ได้คุยกันมานานกว่า 5 ปีแล้ว)

และนั่งรออย่างใจจดใจจ่อว่า เค้าจะตอบกลับข้อความหรือไม่

รอแล้วรออีก จนเลิกรอ เพราะทุกอย่าง เงียบสนิท

จนประมาณ 6 โมงเย็นนิด ๆ เค้าตอบข้อความของส้มกลับมา

ไม่อยากจะเล่าเลยว่า ตัวเองเว่อร์มาก คือ พอรู้ว่า เค้าตอบข้อความกลับมา

น้ำตาไหลพรากเลย ประหนึ่งประกวดนางสาวไทยแล้วได้ตำแหน่งเลย ห้าห้าห้า

คุยกันไปคุยกันมา ก็เลยบอกเค้าว่า รู้มั้ย พอรู้ว่าตอบข้อความส้มกลับมา ส้มร้องไห้เลย

เค้ายังพูดกลับมาเลยว่า เว่อร์ (ห้าห้าห้าาาาาาาาาาาาาา....)

มีความสุขที่สุดเลย ส้มได้ความรักของส้มกลับมา ไม่เคยคิดเลยว่า เค้าจะให้อภัย

เพราะ ส้มทำนิสัยไม่ดีใส่เค้า แต่สุดท้ายแล้ว เค้ากลับไม่ถือโทษ ไม่โกรธเลย

(เอ๊ะ หรือว่าโกรธ แต่ไม่บอก) + (เอ๊ะ... ยังไง ??)

ตลอด 30 ปีที่เกิดมา มีเค้าในชีวิตทุกวัน

เมื่อก่อน ถึงแม้เราจะโกรธ จะทะเลาะกัน แต่สุดท้าย เราก็รักกัน

เพิ่งมีเมื่อ 5 ปีหลังมานี้ ที่ ส้มงี่เง่า

(ซึ่ง เค้าก็ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยนะ รู้ตัวอีกที ส้มก็งี่เง่าใส่เค้าไปแล้ว เอิ๊ก ๆ)

แต่สุดท้ายแล้ว ส้มก็ทนความคิดถึงไม่ไหว (เว่อร์อีกละ อิอิ) เป็นคนเอ่ยขอโทษเค้าถึงสิ่งที่ตัวเองทำ

มีคนบนโลกนี้อีกมากมาย ที่ส้มทำตัวไม่ดีใส่ แล้วเค้าไม่ให้อภัย แต่ไม่ใช่คน ๆ นี้ ...พี่สาวของส้ม...

ขอบคุณสำหรับความรักที่มีให้ส้มเสมอ ... :)

รักนะ จุ๊บจุ๊บ ^^

.....


นางสาวไทยขอหลบไปหลังเวทีก่อนนะ
พอคิดถึงเรื่องนี้ทีไร น้ำตาก็จะไหลด้วยความดีใจทุกที

เตรง เตรง เตร่ง เตร๊งงง... เตรง ตะ หล่ะ เร๊ง เตร่ง เตร่งงงงงงงงงงงง....
เอ๊ะ ... !!!  นี่มันลิเกแล่วววว..... :)


.....

วันอาทิตย์ ไปดูเค้าเทปูน

10-01-16

พักหลัง ๆ มานี้ จะไม่ค่อยได้เขียนไดอารี่เกี่ยวกับชีวิตประจำวันซักเท่าไหร่
เพราะมัวแต่เขียนเรื่องสร้างบ้าน ด้วยรูปและเนื้อหาที่ค่อนข้างเยอะ
พอเขียนเรื่องบ้านเสร็จ ก็พาลทำให้ขี้เกียจเขียนเรื่องส่วนตัว
รวมถึงการถ่ายรูปด้วย ไม่ค่อยได้ถ่ายรูปสถานที่ที่ไป ของที่กิน หรือกิจกรรมอื่น ๆ เลย

วันนี้ตอนเช้า ก่อนจะออกจากบ้าน
เลยถ่ายรูปไว้นิดหน่อย ขึ้นไปถ่ายบนดาดฟ้า ตั้งกล้องถ่ายเอง

ว่าจะถ่ายเยอะ ๆ ถ่ายหลาย ๆ ท่า ถ่ายกับโมโม่ด้วย แต่พอถ่ายไปได้แค่ 3 รูป ไมค์ก็มาถึงหน้าบ้านแล้ว ก็เลยจบแค่ 3 รูป ^^"

ส่วนเรื่องบ้าน ว่า ทำถึงไหนแล้ว ก็จิ้มอ่านได้ตรงนี้เลย --> จิ้ม ๆ ๆ <---

.....

รับศักราชใหม่ กับการโดนเจาะยาง

01-01-16


อาร๊าย.................... วันแรกของปี น้องดำเกิงก็ป่วยซะแล้ว (=.=  )"

เมื่อวาน (31 ธันวาคม 2558) ไมค์ขับน้องดำเกิงไปรับส้มที่บ้าน แล้วไปบ้านไมค์
ตอนกำลังขับรถขึ้นตึก ก็เหยียบอะไรไม่รู้ ในตอนแรกยังคุยกันเลยว่า น่าจะเป็นม้วนสก๊อตเทป
แต่พอจอดรถเสร็จแล้ว ลงไปดู ไอ้หยา.............. มีน๊อตตัวนึง ฝั่งอยู่ที่ยางหน้าด้านขวา

ทำให้ไมค์หงุดหงิดนิดหน่อย (นิดหน่อยรึเปล่า ? ไม่ค่อยแน่ใจ แต่เดาเอาเองว่า นิดหน่อย :P)

วันนี้ ก็เลยเอาตัววัดลมยางมาวัด ว่า ยังพอจะขับพาน้องดำเกิงไปหาหมอได้มั้ย

(เพราะจอดรถฝังน๊อตทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อวานช่วงบ่าย)

สรุปแล้ว วันหยุดปีใหม่ของส้ม ก็ยังคงต้องไปนั่งรอไมค์พาน้องดำเกิงไปหาหมอ T^T

.....