Before ^ JANUARY

01-12-2018


ฮาโหล.... ธันวาคม เดือนสุดท้ายของปี 2561 แย๊ววว...

มีหลายสิ่ง ที่ต้องทำมากกกกก.....

เมื่อวาน เราเริ่มจาก การไปเปลี่ยนสีผม ให้เป็นสีที่ใกล้เคียงธรรมชาติที่สุด

เพราะ เราไม่แน่ใจว่า ต่อไปในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า เราจะมีเวลา หรือสามารถไปทำสีผมได้รึเปล่า

และเราก็เป็นโรคจิต ที่ไม่ชอบเห็นผมตัวเองมี 2 สี

ถ้าทำสีผมที่ไร แล้วพอโคนผมเริ่มยาวเห็นสีดำ ก็จะขัดตาขัดใจเราทุกที

ดังนั้น การทำสีผมให้ใกล้เคียงสีธรรมชาติที่สุด น่าจะเหมาะกับเราในช่วงนี้มากกว่า

ถึงแม้ว่า สีผมที่เพิ่งทำมาเมื่อปลายเดือนกันยายน จะยังสวยอยู่เลย (=.= )"

วันพรุ่งนี้ ... มีนัดทำ Skin Test ภูมิแพ้ ที่โรงพยาบาลบำรุงราษฎร์

เพราะเรารู้สึกว่า ช่วงหลัง ๆ มานี้ ร่างกายไม่ค่อยโอเคเลย เจออะไรนิดอะไรหน่อยก็แสดงอาการตลอด

การไปตรวจ น่าจะดีที่สุด เพื่อที่ว่า เราจะได้ระมัดระวังตัวเองในช่วงที่ตั้งท้อง

ให้ตัวเอง ไม่ไปสัมผัสกับสิ่งที่แพ้ จะได้ไม่แสดงอาการต่าง ๆ ที่เคยเป็น

2 สัปดาห์หลังจากนี้ จะเป็น 2 สัปดาห์สุดท้าย ที่เราจะมีเวลาทำนู่นทำนี่ หรือไปไหนมาไหนได้สบายหน่อย

เพราะ ถ้าไม่มีอะไรคลาดเคลื่อน ช่วงกลางเดือนธันวาคม เราจะต้องไปพบคุณหมอแล้ว (เป็นครั้งที่ 2)

และเริ่มกระบวนการกันใหม่อีกครั้ง ... ไปพบคุณหมอ ... ฉีดยา ... พบคุณหมอ ... ฉีดยา ... และ เก็บไข่

กระบวนการเหล่านี้ น่าจะใช้เวลาลากยาวไปถึงช่วงประมาณปลายเดือนธันวาคมเลย

เผลอ ๆ ถ้าจะต้องคาบเกี่ยวไปถึงต้นเดือนมกราคมของปีหน้า

เราก็อาจจะยังไม่ทำอะไรในเดือนนี้ ต้องดูอีกทีแหละว่า จะยังไง กำหนดกะเกณฑ์อะไรไม่ได้จริง ๆ

ดังนั้น แพลนไปเที่ยวในช่วงวันหยุดปีใหม่ของเรา คือ ไม่มี

ไปพบคุณหมอเมื่อไหร่ แพลนเราถึงจะกำหนดได้

อยากไปเที่ยวน๊า..... แต่ก็ไม่อยากเสียเวลาไปอีก 1 เดือน โดยที่ไม่ได้ทำอะไร

เพราะเราก็ไม่รู้ว่า ตัวเราเองนั้น จะเป็นคนท้องง่ายรึเปล่า อาจจะต้องเสียเวลาอีกหลายเดือนก็ได้

แต่ไมค์ก็บอกเราว่า เป็นเดือนมกราของปีหน้าก็ดีนะส้ม

เผื่อว่า ลูกของเรา อาจจะได้คลอดเดือนตุลาคมไง บ้านเราจะได้เกิดเดือนตุลาคมกันทุกคน

เออ... คิดแบบไมค์ ก็ดีเหมือนกันนะ ^^ ทำให้เราไม่เครียดมาก ถ้าจะต้องทิ้งเดือนธันวาคมไปเฉย ๆ

ทุกอย่าง ชะตา ฟ้าลิขิต เค้าขีดมาให้หมดแล้ว

เราไม่สามารถกำหนดกะเกณฑ์อะไรได้จริง ๆ

ได้แต่หวังว่า ... หลาย ๆ อย่าง จะออกมาดีที่สุด เท่าที่ ผู้หญิงคนนึงจะทำได้ :)

.....

ผล Skin Test เป็นยังไง ไว้จะมาอัพเดทอีกที ^^

…..

PS.

มีแอบเผื่อใจไว้นะ ว่า ครั้งแรก อาจจะยังไม่สำเร็จ

ถ้ายังไม่สำเร็จ เราจะไปขึ้นดอยกับเพื่อน ๆ ช่วงต้นเดือนกุมภาพันธ์

และหากยังไม่มีอะไรคืบหน้า กลางปีหน้า เราจะไปหาเพื่อนที่อเมริกาซักครึ่งเดือน

คิดซะว่า เป็นการไปเที่ยวปลอบใจตัวเอง ^^

อันนี้ คิดเผื่อไว้เฉย ๆ เผื่อต้องผิดหวัง เผื่อต้องเสียใจ

ก็ไปเที่ยวซะเลย จะได้ไม่คิดมาก :D

…..

Happy Saturday ka … :)

…..

อัพเดทชีวิตหลังแต่งงาน

01-12-2018


ชีวิตจริง ๆ กำลังเริ่มต้น ....

หลายอย่างที่ตอนอยู่บ้านไม่ได้ทำ ตอนนี้ ต้องทำทั้งหมด

แต่ ... วัน ๆ นึงของเรา ก็ไม่ได้มีอะไรให้ต้องรับผิดชอบมากนักหรอกนะ

นอกจาก รับผิดชอบเรื่องของไมค์

นอกนั้นก็ ... ไม่มีอะไรเลย .......... จริง ๆ

ตื่นเช้ามา

บีบยาสีฟันเตรียมไว้ให้ เตรียมชุดที่จะใส่ เข็มขัด ถุงเท้า

แล้วก็ออกไปทำงานพร้อมกัน



พอใกล้ ๆ 6 โมงเย็น

เราก็เตรียมไปเก็บเสื้อผ้าชุดที่เพิ่งกลับมาจากซักรีด หากวันไหนตีแบด ก็เก็บชุดตีแบดให้ด้วย



กลับถึงคอนโด

เราก็ซักผ้า ตากผ้า เตรียมผ้าเช็ดตัว ชุดนอน วางไว้ให้คุณชายในห้องน้ำ

อ้อ .. บีบยาสีฟันให้ด้วยเหมือนเดิม



เป็นแบบนี้ ทุกวัน ทุกวัน

จนเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว หม่าม๊าไมค์แซวว่า ไมค์ใกล้จะเป็นง่อยแล้ว (ห้าห้าห้า)



วันไหนคุณชายเค้านอนดึก อิชั้นก็พาลดึกไปด้วย

เพราะเราเป็นคนที่ เสียงอะไรนิดอะไรหน่อย เราจะตื่นง่าย

ยิ่งถ้าหลับไปแล้ว แต่ต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงอื่น ๆ จะอารมณ์เสียสุด ๆ

ดังนั้น การนอนพร้อมกัน คือดีที่สุด



มีอยู่ช่วงนึง เราจะคั้นน้ำส้มให้คุณชายดื่มก่อนนอนด้วย วันละ 1 แก้ว

แต่ คั้นไปได้แค่ 2-3 วัน ก็ไม่สบาย เลยหยุดคั้นไป

หลังจากหายไม่สบาย ก็อารมณ์แปรปรวณ ร้องห่มร้องไห้ อาละวาดคุณชาย

จนปัจจุบันวันนี้ ก็ยังไม่ได้คั้นน้ำส้มให้อีกเลย (เอิ๊ก ๆ)


อารมณ์แปรปรวน ร้องห่มร้องไห้ของเรา หม่าม๊าไมค์บอกว่า น่าจะเกิดจาก เรายังปรับตัวไม่ได้

ร้องไห้กับหม่าม๊าตอนเที่ยงคืนตีหนึ่ง พอวันรุ่งขึ้นก็อาละวาดคุณชาย (อิอิ)



ตอนนี้ ... พอได้อาละวาด มันเหมือนได้ปลดปล่อย โล่ง สบายตูด เอ๊ย ไม่ใช่

โล่ง สบายใจ ตอนนี้ หายเป็นปกติละ

เดี๋ยวพรุ่งนี้ คั้นน้ำส้มให้กินใหม่น๊า ... จุ๊บ ๆ




.....

วันนี้ "ป่วงเซียง" ขอลูกแฝด ^^

09-11-2018


วันนี้ ที่หน้าร้าน มีงานศาลเจ้าวันสุดท้าย

เรากับไมค์มาแต่เช้า เพื่อรอ "ป่วงเซียง"


"ป่วงเซียง" คือ การแสดงความเคารพต่อเทพเจ้า

เรากับไมค์ยังไม่มีลูก

ป่ะป๊า-หม่าม๊า จึงให้เรารับไท้จื้อเอี๊ยะ

ส่วนไมค์ รับหมวกจอหงวน

แล้วขอพรให้มีลูก ให้ได้เด็กฝาแฝดผู้ชาย สมดังที่ตั้งใจ

คนจีน มีความเชื่อว่า

หากใครยังไม่มีลูก การไปรับตุ๊กตาเด็กนั้น จะช่วยทำให้มีลูกได้

ส่วนหมวกจอหงวน จะช่วยให้เจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน

และป่ะป๊ายังบอกอีกว่า ...

ถ้าเราคลอดลูกเป็นฝาแฝดจริง ๆ ป๊ะป๊าจะปิดซอยที่ร้าน เลี้ยงโต๊ะจีนเลย :D


รูปสุดท้ายนี้ ป่ะป๊าบอกให้ทุกคนชูสองนิ้ว เพราะจะได้ฝาแฝด 2 คน

 

เห็นมั้ยเด็ก ๆ

มีแต่คนรอที่จะพบพวกหนู ... มาอยู่กับหม่าม๊าเร็ว ๆ น๊า ... `^^




…..

ไม่ได้หายไปไหนน้า...

17-09-18


ไดอารี่หน้านี้ ไม่ได้เขียนเลย
แต่ยังมีเขียนในหมวดอื่น ๆ ตลอด
ตอนนี้ใกล้วันจัดงานแต่งงานแล้ว หลายอย่างวุ่นวาย

เรื่องการ์ด
เราทำแผนที่เอง พิมพ์หน้าซองเอง
ดังนั้น ก็ต้องปริ๊นท์ ต้องตัด ต้องพิมพ์กันทุกวัน
เพราะเริ่มทยอยแจกญาติ ๆ และคนสนิทแล้ว

ช่วงเย็นของทุก ๆ วัน ไม่มีวันไหนว่างเลย
จะได้มีเวลาว่างจริง ๆ แบบว่างยาว ๆ เลย
ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดนะ น่าจะปลายเดือนตุลา
เราจะได้หยุดพักยาวเป็น 10 วันเลย

เพราะแพลนจะใส่ตัวอ่อนช่วงนั้น
ถ้าใส่ตัวอ่อนแล้ว จะต้องใช้ชีวิตแบบ Slow Life
งานการห้ามทำ ลุกนั่งเบา ๆ
ถ้าถึงช่วงเวลานั้นจริง ๆ
เราคงได้มีเวลาสะสางไดอารี่ทั้งหมดที่ค้างมาเป็นปี 😁

ตอนนี้ วัน ๆ นึง มีคิดแค่ 2 เรื่อง
เรื่องจัดงานแต่งงาน กับเรื่องลูก

พอจบงานแต่งงาน ก็หายเครียดพอดี
ใส่ตัวอ่อนช่วงนั้นแหละ เหมาะที่สุด

แต่ก็ยังมีเปรย ๆ กับไมค์เหมือนกันนะว่า
หรือเราจะยังไม่ใส่ตัวอ่อน
แต่งงานกันแล้ว อยู่กันแบบสบาย ๆ ซักเดือนนึงก่อนดีมั้ย
ปลายเดือนพฤศจิกาค่อยเริ่มทำ
ไมค์ก็บอกแล้วแต่เราเลย

เราก็เลยยังไม่ได้ตัดสินใจ ว่าจะยังไงดี
แต่ก็คงต้องรีบตัดสินใจเร็ว ๆ นี้แล้วแหละ
เพราะต้องบอกคุณหมอ
หากจะใส่ตัวอ่อนปลายเดือนตุลา
คุณหมอจะต้องให้ยาเพื่อเตรียมผนังมดลูก


.....


แอบหวังให้ ครั้งแรกของเรา ""ประสบความสำเร็จ นะ
แต่ก็เผื่อใจไว้เหมือนกัน เพราะกลัวว่าจะผิดหวัง

แน่นอนแหละว่า ถ้าครั้งแรกผิดหวัง
เราต้องร้องไห้แน่นอน

มีคิดคำปลอบใจตัวเองไว้แล้วนะว่า
หากเรามีบุญวาสนาต่อกันจริง เราคงได้เป็นแม่ลูกกัน
ได้เกิดมาเจอกัน และอยู่ด้วยกัน

แต่ถ้ายังไม่ถึงเวลาที่เราจะได้เจอกัน
เราก็ยอมรับ และรอวันที่เหมาะสม

ถามไมค์ว่า ถ้าไม่สำเร็จ ไมค์คิดว่ายังไง
ไมค์ตอบกลับมาว่า
เราก็ทำอีกสิ ต้องสำเร็จแน่ ๆ

ใจส้มก็สู้นะ ไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ เหมือนกัน 😊

อ่านเรื่อง ภาระกิจปั้นเบบี๋ ของเราได้ที่ไดอารี่หมวด จดหมายถึงดวงดาว ^^


.....

เบบี๋ก๊อตจิ

16-08-61


หายไปนาน กับการเขียนไดอารี่ ไม่ได้อัพเดทชีวิตประจำวันเลย

เพราะ ตั้งแต่ไปช่วยไมค์ทำงานที่ร้าน เราก็ไม่ค่อยได้นั่งหน้าคอมซักเท่าไหร่

การเขียนไดอารี่ในมือถือ ก็สุดแสนจะลำบาก

ก็เลยเว้นวรรคไปเป็นช่วง ๆ จะมีมาเขียนเป็นบางเรื่อง

เช่นช่วงนี้ก็มีอยู่ 2 เรื่อง คือ เรื่องจัดงานแต่งงาน กับเรื่องลูก




ความวุ่นวายในช่วงนี้ มีอยู่เรื่องเดียวคือ เรื่อง รถ

เดี๋ยวไปนู่น เดี๋ยวไปนี่ วนเวียนเกี่ยวกับเรื่องรถตลอด

จนสรุปสุดท้าย ได้น้องก๊อตจิมาเชยชมซักที

ส่วนป้ายทะเบียน สำหรับน้องก๊อตจิ ไมค์เลือกให้ทะเบียนนี้

ตอนแรกสุด ไปจองน้องหนูแดงเมื่อเดือนเมษายน

เราก็ดีใจ คิดว่า หนูแดงจะได้มาเกิดแล้ว

เราชอบหนูแดงมากเลยนะ

นั่งได้ 4 คนแบบสบาย ๆ เหมาะมาก สำหรับครอบครัวของเราในอนาคต

ถ้ามีลูก เราก็จะใช้หนูแดงนี่แหละ ขับพาลูกไปส่ง-ไปรับที่โรงเรียน

เลือกป้ายทะเบียนไว้เสร็จสรรพ 5กก 1000

แต่ด้วยว่า รถยังไม่มี เซลล์แจ้งว่า ต้องรอรถอีกหลายเดือน

เราก็รอ รอไปรอมา ... อยู่ดีดี น้องก๊อตจิก็มาเกิดเฉยเลย

สรุป น้องหนูแดง ต้องรอไปก่อน เดี๋ยวพอได้จังหวะ หนูค่อยมาเกิดใหม่นะลูก ..

พอเรามีลูก แล้วลูกไปโรงเรียนได้นั่นแหละ ถึงจะได้มองหาหนูแดงกันอีกรอบ

เพราะ น้องก๊อตจิ เราไม่สามารถขับไปส่งลูกที่โรงเรียนได้จริง ๆ แค่นั่ง ก็เหนื่อยแล้ว (=.=  )



.....

สุขสันต์ "วันแห่งความรัก"

06-04-18

วันครบรอบในปีนี้

ไม่มี ของขวัญ

ไม่มี มื้อขนมน่ารัก ๆ

ไม่มีอะไรพิเศษเลย

เพราะ เราสองคนกับไมค์ มัวแต่วุ่นวายกับเรื่องจัดงานแต่งงาน

ความจริง ในวันครบรอบปีนี้

เราตั้งใจไว้ว่า จะไปหาขนมอร่อย ๆ น่ารัก ๆ กินกับไมค์

แต่ก็นัด Wedding Planner คุยกันช่วงเย็น

ช่วงกลางวัน ก็วุ่นวายกับการไปมอเตอร์โชว์

ไปสู้กับเซลล์ BMW เสียเวลาไป 4-5 ชม.ฟรี ๆ เลย

เพราะ การคุยตกลงกันที่ไม่ชัดเจนในตอนแรก

ทำให้ต้องอารมณ์เสียและหงุดหงิด

พอกลับจากมอเตอร์โชว์ ก็มาทำงานต่อ ซึ่งยุ่งสุด ๆ

จึงทำให้ ลืมไปเลย ว่าวันนี้ เป็นวันครบรอบปีที่ 12 ของเรา 2 คน

จะมีนึกได้แค่ตอนตื่นนอนเท่านั้นว่า

เออ.. วันนี้ครบรอบ 12 ปีแล้วนะ :)




รัก ไมค์ เหมือนเดิม

ปีนี้ มากกว่าปีที่แล้ว

วันนี้ มากกว่าเมื่อวาน

นาทีนี้ มากกว่านาทีที่แล้ว

วินาทีนี้ มากกว่าวินาทีที่แล้ว




ประโยคเหล่านี้ เราพูดกับไมค์ทุกปี

และในปีนี้ เราก็ยังคงรู้สึกแบบนี้เช่นเดิม

จุ๊บ...จุ๊บ.....




.....




ช่วงนี้ ไม่ค่อยได้อัพเดทชีวิตประจำวันลงในไดอารี่หน้านี้เลย

ส่วนใหญ่ จะไปบ่นงุ๊งงิ๊ง ๆ ในไดอารี่หน้า Before Our Wedding Day ซะมากกว่า

เพราะในตอนนี้ วัน ๆ มีแค่ 2 เรื่อง คือ ทำงาน กับ คิดเรื่องจัดงานแต่งงาน

เครียดน้า... เค้านอนตี 3 ตี 4 ทุกวันเลย เพราะนอนไม่ค่อยหลับ

คิดมาก คิดนู่นคิดนี่ตลอด... กังวลไปหมดทุกเรื่องเลย




.....

วัน ๆ คิดแต่เรื่องการจัดงานแต่งงาน :D

31-03-18


ช่วงนี้ ชีวิตไม่มีอะไรมากมาย

วัน ๆ คิดแค่ ... เรื่องการจัดงานแต่งงาน

หาโรงแรม , หาช่างแต่งหน้า , หาชุด บลาบลาบลา




คิดมากขนาดที่ว่า เก็บเอาไปฝันเลยแหละ :D

เราเริ่มต้นเตรียมงานแต่งงาน ช้า .. เกินไป

คือ ก่อนหน้านี้ คิดมาตลอดว่า ยังไม่ใกล้เลย ยังไม่ใกล้เลย

ตั้งปลายปีนู่นนนน... นี่เพิ่งต้นปีเองนะ




แต่




พอเริ่มต้นหาโรงแรม ได้คุย ได้นู่นนี่นั่น หลาย ๆ อย่าง

ทำให้รู้ว่า เออ .. เราเริ่มต้นช้าไปจริง ๆ ด้วย :D




คราวนี้หล่ะ เริ่มเครียดล่ะ

ไอ้นู่นก็ยังไม่ได้เตรียม ไอ้นี่ก็ยังไม่ได้หา

ออกอากาศรนนิด ๆ จนแบบ อะไรก็ได้ ๆ ให้มันได้ซักที :D

แต่ตอนนี้ ก็ได้แต่คิดว่า ทุกอย่าง จะออกมาเพอร์เฟค

เป็นไปตามที่เราต้องการและอยากได้

ถึงแม้ว่า มานั่งลิสต์รายการสิ่งที่ต้องทำ ต้องเตรียมแล้ว

มันยาวเป็นหางว่าว และดูเหมือนจะเตรียมไม่ทันก็ตาม :D




.....




สำหรับตอนนี้

เราก็จะขุนตัวเองให้อ้วน อยากให้น้ำหนักมากกว่านี้อีกซัก 5 กิโล

ลองดู ว่าจะทำสำเร็จมั้ย ^^




.....




วันพรุ่งนี้ มีนัดช่างภาพไว้

ช่างภาพคนนี้ เพื่อนแนะนำให้ เราดูผลงานของเค้าแล้ว ค่อนข้างชอบนะ

ก็เลยทักเค้าไป ครั้งแรกที่ได้คุยกับเค้า รู้สึกถูกชะตานะ

คุยกันเพลินเลยแหละ

เดี๋ยวไว้มาเล่าให้ฟังว่า เป็นยังไง ^^

เพราะ ถ้าวันพรุ่งนี้เจอกันแล้วโอเค เราก็จะตกลงจ้างเค้าเลย ไม่หาคนอื่นแล้ว




.....




จิ้มอ่าน ไดอารี่ว่าที่เจ้าสาว อัพเดทล่าสุดได้ตรงนี้

จิ้ม ๆ ๆ --> Bride to Be <--




.....




Happy Saturday ka ... :)




.....

ไมค์ถามว่า สรุปจะแต่งงานมั้ย

16.2.18


เมื่อคืน ตอนนั่งรถกลับบ้าน  อยู่ดีดี ไมค์ก็ถามขึ้นมาว่า ...

สรุป ยังจะแต่งงานอยู่มั้ย ???

อะไร .. ทำไม อยู่ดีดี มาถามชั้นแบบนี้

แกคิดจะเบี้ยวชั้นหรอ ... (นี่คิดดัง ๆ ในใจนะ ไม่ได้พูดออกไป)

และถามกลับไมค์ไปว่า ทำไมหรอ ??

คำตอบคือ .. ก็ส้มไม่เห็นเริ่มทำอะไรซักอย่าง ......

เออ .. นั่นสิ อิอิอิ

นี่ ผ่านมาครึ่งเดือนกุมภาแล้วนะ ทุกอย่าง ยังคงเหมือนเดิม

ไม่มีอะไรคืบหน้า




.....




เมื่อเรามีแพลนว่าจะจัดงานแต่งงาน สิ่งแรก-แรก ที่เราอยากได้ก็คือ

เครื่องปริ๊นซ์รูป ... เอ๊ะ นังป้านี่ อยากได้เครื่องปริ๊นซ์รูปไปทำไม

แกกำลังจะจัดงานแต่งงานนะ ไม่ได้กำลังจะทำนิทรรศการภาพถ่าย :D




สาเหตุที่ทำให้เราอยากได้เครื่องปริ๊นซ์ ก็เพราะ ..

เราเป็นคนเยอะไง เวลาจะทำอะไร ชอบทำให้มันเยอะกว่าคนอื่นไว้ก่อน




เครื่องปริ๊นซ์รูปเนี่ยะ เราจะเอามาปริ๊นซ์นู่นปริ๊นซ์นี่ ที่เราถูกใจ

เพื่อเก็บไว้เป็นไอเดียสำหรับงานแต่งงานของเราไง

เช่น หากเราเจอรองเท้าที่ถูกใจ เราก็ save รูปเก็บไว้ แล้วปริ๊นซ์ออกมา

นำมาเก็บไว้ใน List รายการสิ่งที่เราชอบ

เพื่อไว้สำหรับเตรียมเลือกเมื่อถึงเวลา อะไรประมาณนี้ ^^"




ไมค์ก็เลยซื้อเครื่องปริ๊นซ์จิ๋วให้เรา เป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ในปีนี้

ขอกระแดะตามรีวิวเจ้าเครื่องปริ๊นซ์นี่ที่ดูจาก YouTube นะ ว่า...

มัน เวรี่ ๆ Tiny มาก ๆ อิอิอิ :D

เบา เล็ก กระทัดรัด ยกไปไหนก็สะดวก ปริ๊นซ์ก็ง่าย ถูกใจเราเป็นที่สุด




เราจึงเริ่มปริ๊นซ์รูปไปบ้างแล้วนิดหน่อย

เพื่อเตรียมมาเก็บไว้ในออแกไนซ์แพลนเนอร์ของเรา

ความชอบของเรา จะได้ไม่กระจัดกระจาย หรือตกหล่นหายไป

แต่ .. จะว่าไม่มีอะไรคืบหน้าเลย ก็คงจะไม่ถูก

มีแอบคืบหน้าไปจิ๊ดนุงแล้ว 1 เรื่อง คือ

เราหา  Wedding Planner ที่ถูกใจได้แล้ว

มีโทรไปคุยกับเค้ามาแล้ว ได้รายละเอียดมาคร่าว ๆ

แล้วก็คงตัดสินใจเลือก Wedding Planner เจ้านี้แหละ ไม่มองหาเจ้าอื่นแล้ว

เพราะ ความรู้สึกล้วน ๆ


เราเจอ Wedding Planner เจ้านี้ จากอินเตอร์เนต

ไม่ได้ตั้งใจจะหาหรืออะไรนะ อยู่ดีดี ก็เจอเค้าโดยบังเอิญ

เลยลองเข้าไปอ่านนู่นอ่านนี่ในเพจของเค้า รวมถึงคอมเม้นท์ต่าง ๆ

รู้สึกถูกชะตา กับพี่เค้ามาก ก็เลยตัดสินใจส่ง Line ทักไป

และเช้าวันรุ่งขึ้นก็โทรคุยกัน แค่นั้นเอง นี่คือการตัดสินใจของเราที่จะเลือกเค้า

ไม่มีเรื่องอื่นเลย นอกจาก ความรู้สึกชอบเป็นการส่วนตัว




.....




เบื้องต้น ก่อนที่จะเริ่มต้นทำอะไรทั้งสิ้น

สิ่งที่ควรกำหนดแล้วก็คือ...

งบประมาณในการจัดงาน และ จำนวนแขกที่จะมาร่วมงาน



พี่เค้าถามเรามาว่า ของเราเป็นยังไง

คำตอบคือ ยังไม่ได้คิด และนี่ คือ สิ่งที่เราต้องไปหาคำตอบ

หากได้คำตอบแล้ว ค่อยโทรกลับไปคุยกับเค้าอีกครั้ง

แล้วจึงจะเริ่มต้นทำอย่างอื่นต่อไปได้



ซึ่ง ... หลังจากที่คุยกับพี่เค้า ก็ผ่านมาเกือบจะ 2 สัปดาห์ละ

ทุกอย่าง ยังคง เป็นคำว่า "ไม่รู้" เหมือนเดิม อิอิ

ก็ยังไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่า จะเริ่มรู้คำตอบเมื่อไหร่ ??

โปรดติดตามตอนต่อไป ว่า ความขี้เกียจ จะหายไปตอนไหน




.....




อ้อ ๆ ๆ

มีวัดขนาดของแหวนไปแล้วเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา

นิ้วเล็กจิ๋วของเรา ใส่แหวน Size 45

ความจริง แหวนที่ไมค์ซื้อให้เมื่อปีที่แล้ว Size 47 นะ

แต่ครั้งนี้ เลือก 45 เพราะ จะได้พอดีกับนิ้วมากหน่อย

ไม่หมุนไปหมุนมาตอนใส่ ^^




.....

อีก 10 วัน จะครบ 1 ปีแล้ว ❤️ :)

20-01-17

อีก 10 วัน จะครบ 1 ปีแล้ว ❤️ :)

3,953 วัน ที่เป็นแฟนกัน

บวกกับอีก 356 วัน ของการเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย




ช่วงแรก ๆ ก็เขินนะ เวลาเขียนนามสกุลของตัวเอง ยังรู้สึกไม่ชิน เขิน ๆ ตลอด

ช่วงหลัง ๆ นี้ ก็ยังคงเขินอยู่ (โว๊ะ ป้านี่ เยอะตลอด...)

ปีนี้ กำลังจะก้าวสู่ปีที่ 12 ของเรากับไมค์

เวลาผ่านไป ไวเนอะ ตอนนู้น.... ไมค์เพิ่งมาจีบเราเอง

เผลอแป๊บ ๆ เราก็ใช้นามสกุลของไมค์มาจะครบ 1 ปีแล้ว

มีความสุขบ้าง ความทุกข์บ้าง หัวเราะบ้าง ร้องไห้บ้าง คละเคล้ากันไป

ชีวิตแซ่บจี๊ดพอสมควร ยิ่งแก่...ยิ่งแซ่บ (ห้าห้าห้า)




ปีนี้ เราเริ่มต้นปีด้วยรอยยิ้ม และ เสียงหัวเราะ กับไมค์

เราหวังว่า ปีนี้ จะเป็นจุดเริ่มต้นของหลาย ๆ อย่างในชีวิตของเรา




ช่วงนี้ เราก็จะทำตัวงี่เง่าใส่ไมค์หน่อย ๆ

เพราะกังวลในหลาย ๆ อย่าง อยากจะให้มันเป็นไปตามที่ใจต้องการ

ไมค์ก็ตามใจตลอดนะ จนถึงตอนนี้ ไมค์ก็ยังอยากตามใจเราในทุก ๆ เรื่องเหมือนเดิม

เพียงแต่ ก็ต้องดูความเหมาะสมด้วย ว่า สิ่งที่เราต้องการนั้น มันคือสิ่งที่ควรรึเปล่า




หวังว่า ทุกอย่าง จะพอเหมาะ พอควร และ สมใจเรา  ❤️ 




.....




Happy Saturday ka ... :) #Mr.&Mrs.K




.....

เริ่มต้นปีใหม่ ด้วยรอยยิ้ม :)

17-01-17


หายหน้าจากการเขียนไดอารี่ไป 1 เดือนเต็ม ๆ

มีเรื่องสนุก ๆ เยอะแยะเลย ในช่วงวันหยุดปีใหม่

ไว้จะค่อย ๆ เล่าให้ฟังน้า ....


.....



จากที่หม่าม๊าไมค์บอกว่า ให้เจ้อรหาเพชรมาให้เรา

หลังจากนั้นไม่นาน เจ้อรก็เอาเพชรมาให้เลือก

มีเพชร 2 เม็ด (เม็ดนึงประมาณ 2 กะรัต)

ให้เลือกระหว่าง เม็ดนึง ใบเซอร์ GIA  วิบวั๊บ ๆ

กับอีกเม็ด ก็วุบวิบ ๆ ใบเซอร์ HRD


คนที่เคยใส่แต่แหวนรูปการ์ตูนแบบเรา มีหรอ จะเลือกถูก :D

สุดท้าย หม่าม๊าเลยเป็นคนตัดสินใจให้

แล้วก็ถามเราว่า เรามีแบบแหวนที่อยากได้รึยัง

คำตอบของเราก็คือ .. ยัง ..


เลยกลับมานั่งหาว่า อยากได้แหวนแต่งงานแบบไหนนะ ??


เลือกไปเลือกมา ลังเลอยู่ 2 แบบ คือ

แบบนี้ ...

พอคิดถึงเรื่องแบบที่จะมาทำแหวนแต่งงาน

แบบแรกนี้ จึงแว๊บเข้ามาในหัวของเราเป็นช้อยส์แรกทันที

กับ อีกแบบ ...

มีเพชรเม็ดใหญ่ และมีเม็ดเล็ก ๆ อีก

อันนี้ ก็ชอบนะ น่ารักดี แต่ก็ ลังเล ๆ ๆ 

หลายคนก็เชียร์แบบที่สองนี้ แต่เราก็ยังรักแบบแรก เลยลังเลตัดสินใจไม่ถูก

ไว้ถึงเวลาต้องตัดสินใจ ค่อยว่ากันอีกที ^^

.....

การเริ่มต้นปีนี้ เป็นปีที่เรา รอคอย เพราะ ปีที่แล้วสำหรับเรา คือ แย่มาก ๆ

เราเริ่มต้นปีใหม่ด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

นี่คือ รูปแรกของปี ที่เราถ่ายกับไมค์ ^^

ถ่ายตอนที่เค้ากำลังจุดพลุต้อนรับปีใหม่กันเลย

แต่ เราสองคน ไม่เห็นพลุหรอกนะ ได้ยินแต่เสียง เพราะ ต้นไม้เยอะแยะไปหมด

หวังว่า ปีนี้ จะเป็นปีที่มีแต่ความสุข :)

.....

เราเริ่มมีความคิดที่ว่า อยากมีลูก ก่อนจัดงานแต่งงาน แว๊บเข้ามาในหัว

อยากมีเด็ก ๆ วิ่งเล่นในงานแต่งงานของเราเอง

คิดดูสิว่า มันจะดีแค่ไหน ที่วันพิเศษที่สุดของเรา มีลูก ๆ ของเราร่วมอยู่ในงานด้วย

.....

ข่าวดีบางข่าว ที่เราได้รับรู้นั้น

แว๊บแรก ดีใจสุด ๆ

ต่อมา เริ่มมีความรู้สึกอื่นแทรกเข้ามา

หลังจากนั้น เหตุการณ์บางอย่าง ก็ทำให้เราต้องนึกเสียใจถึงอดีตอีก

การที่ เราได้รับสิ่งของบางอย่าง จากเหตุการณ์บางอย่างของอีกคน

โดยที่คนที่นำมาให้ไม่รู้เรื่อง ว่า มันไม่สมควรนำมาให้เราเลย

ทำให้เรารู้สึกเสียใจมาก ๆ อีกครั้ง

เราอยากร้องไห้เสียตั้งแต่วินาทีที่ได้รับของสิ่งนั้นมา

ตลกตัวเองนะ ปนสมเพชด้วยก็ว่าได้

ที่ต้องมารับสิ่งของเหล่านี้ จากเหตุการณ์บางอย่าง

ของคนที่ทำให้เราเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้

ทำได้เพียง พูดขอบคุณด้วยรอยยิ้ม และรับมันมา

แล้วจึงนำไปทิ้งถังขยะเมื่อถึงบ้าน

.....